Księga tysišca i jednej nocy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Położył im kres Ten, który przecina nici żywota i sprawia,że noc ustępuje przed dniem.O ty, który przybyłeś w to miejsce i na nas tu patrzysz: nie daj się zaślepić rzeczom tegoświata, jego przemijającym dobrom, gdyż jest on zwodniczy i zdradliwy, jest przybytkiemzepsucia i kłamstwa.Błogosławiony jest sługa boży, który pomny na swoje grzechy kierujesię bojaznią bożą, a poprzez swe dobre uczynki zbiera sobie zapasy na ów Dzień, w którymwszyscy zmartwychwstaną.A kto przybywa do naszego miasta i wchodzi doń z pomocąAllacha, niechaj wezmie z naszych skarbów tyle, ile zdoła, ale niechaj nie dotyka niczego, cojest na moim ciele, gdyż jest to osłona mojej nagości i moje wyposażenie na ostatnią drogę.Niechaj zatem pamięta o gniewie Allacha i nie zabierze ze mnie niczego, aby sam sobie niezgotował zguby.Spisałam to wszystko dla napomnienia i jako mą ostatnią wolę.I na tymkoniec.Proszę Allacha, aby ochronił was przed wszelkim złem i nieszczęściem.Gdy emir Musa pojął te słowa, zapłakał tak gwałtownie, że aż zemdlał.A kiedy się ocknął,zapisał wszystko, co widział, i przyjął to wszystko jako dobrą naukę.Potem rzekł do swoichtowarzyszy: Przynieście worki i napełnijcie je tym bogactwem tymi naczyniami,kosztownościami i klejnotami. Wówczas Talib ibn Sachl zapytał emira Musę: O emirze,czy pozostawimy tę dziewczynę w tym wszystkim, co ma na sobie? Są to przecież rzeczy,którym nie ma równych, i po raz drugi nie znajdzie się czegoś takiego.To jest najwspanialszeze wszystkiego, co możesz stąd zabrać ze skarbów, jest to też najpiękniejszy dar, jaki pozwolizyskać przychylność Władcy Wiernych. Rzekł na to emir Musa: Czyż nie słyszałeś, jakie215polecenia spisała ta dziewczyna na tej tablicy? Jest to przecież jej ostatnia wola, a my nienależymy do zdrajców! Wówczas wezyr Talib zapytał: Czy z powodu tych słówpozostawimy te kosztowności i klejnoty? Wszakże ona jest martwa! I cóż ona z tymwszystkim pocznie, kiedy to są ozdoby tego świata i podobają się tylko żywym.A jejwystarczy w zupełności bawełniany całun za osłonę.My mamy do tych skarbów większeprawo niż ona.To mówiąc Talib zbliżył się do schodów i wspiął się po stopniach, aż wreszcie wszedłpomiędzy dwie kolumny.Gdy jednak stanął pomiędzy wspomnianymi dwoma niewolnikami,jeden z nich uderzył go w plecy, a drugi zadał mu cios mieczem, odcinając mu głowę, i Talibupadł martwy.Rzekł wówczas emir Musa: Niechaj Allach nie obdarzy cię pokojem!Doprawdy, tych skarbów było przecież dość, ale chciwość ściąga na ludzi zawsze tylkohańbę. Potem rozkazał oddziałom wejść do miasta, a gdy to uczyniły, polecił załadować jukiz pieniędzmi i innymi skarbami na wielbłądy, po opuszczeniu zaś murów miasta rozkazałzamknąć bramy tak, jak były.I wyruszyli w drogę, idąc wzdłuż brzegu, aż znalezli się u podnóża góry wysokowznoszącej się ponad morzem, a w górze tej było wiele jaskiń.Zamieszkiwał je jakiś czarnylud, odziany w skóry, w skórzanych burnusach na głowach i używający niezrozumiałegojęzyka.A kiedy ludzie ci zobaczyli oddziały emira Musy, przestraszyli się i uciekli do swychjaskiń, tylko kobiety i dzieci zostały u wejść.Emir Musa spytał: Szejchu Abd as-Samadzie,co to za ludzie? Szejch odparł: To są ci, których poszukuje Władca Wiernych.Zsiedli tedy z koni, rozbili namioty i zdjęli z wielbłądów ciężary, a jeszcze nie skończylitej roboty, gdy już król czarnych zszedł z góry i zbliżał się właśnie do obozu.Król ten znałjęzyk arabski, stanąwszy przeto przed emirem Musą pozdrowił go, a ów odpowiedziałpozdrowieniem i okazał królowi szacunek.Wówczas król czarnych zapytał emira Musę: Czyjesteście ludzmi czy dżinnami? Odparł emir Musa: Co do nas, to jesteśmy ludzmi.Ale wy zpewnością jesteście dżinnami, zważywszy, że mieszkacie tak z dala od całego świata w tejsamotnej górze, mając w dodatku tak olbrzymie postacie. Rzekł na to król czarnych: Ależnie, my też jesteśmy ludzkimi istotami.Należymy do potomków Chama, syna Noego pokójz nim! A morze to znane jest jako al-Karkar. I zapytał emir Musa: Skąd posiadasz wiedzę,jeśli nie dotarł do was żaden prorok, który by w takim kraju jak wasz głosić mógłObjawienie? I król odparł: O emirze, wiedz, że z tego morza pojawiała się nam postać, odktórej biło światło wypełniające całą okolicę.Postać ta wołała głosem, który usłyszeć mógłkażdy i ten, co był blisko, i ten, co był daleko: �O potomkowie Chama, bójcie się Tego,który widzi, a nie jest widziany i mówcie: �Nie ma boga prócz Allacha, a Muhammad jestJego Prorokiem.Ja zaś jestem Abu al-Abbas al-Chidr.� Przedtem oddawaliśmy cześć jednidrugim i dopiero on wezwał nas do oddawania czci Panu sług swych.I dalej tak mówił król czarnych do emira Musy: I nauczył nas al-Chidr słów, którewygłaszamy. Emir Musa zapytał: Jakież są te słowa? Odpowiedział król czarnych: �Niema boga prócz Allacha Jedynego, który nie ma towarzysza.Do Niego należy królestwo i doNiego należy chwała.On daje życie i śmierć i On jest mocny we wszelkiej rzeczy.� Tymisłowy zwracamy się do Allacha Wszechmocnego i Sławionego, gdyż innych nie znamy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum