Kr0lestwo sl0nca ksiega1 01

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To nie jest zwykłe miasto, jak tozinterpretował Weiner.Chodzi o szczególne miasto.-No i co to za miasto?-Sama zobacz.- Odwróciłem komórkę i przesunąłem do niej.Marena pochyliła się nieco, kosmyki jej włosów niemal musnęłymi czoło.- Infiks ma, eee.-Co to jest infiks?-To takie coś, co dodajesz w środku wyrazu.Albo w tym przy-padku - w środku hieroglifu.Na przykład angielski ma prefiksy isu-fiksy, ale żadnych infiksów.-A co z kurwa"?-Z czym? - Spojrzałem na nią zaskoczony.-No wiesz, jak wtedy, gdy się mówi: prze-kurwa-ślicznie.-Och.No tak, masz rację.Może zatem jeden jest.-No nieważne, mian hamnida, mów dalej, proszę.-Jasne.Hm.Widzisz ten toponim, to jest piktogram w środku,ten w kształcie krzyża z czterema jakby piramidkami?-Tak.-Weiner nie dał sobie z nim rady.Ten toponim jest inny niż znakimiast.To kosmogram, który bardzo przypomina planszę GryOfiarnej.Wiesz, że Taro prowadził badania nad Grą, prawda?-Wiem o tym bardzo niewiele.-Ale wiesz, że plansza ma pięć kierunków?-Nie cztery?-Cztery strony świata i jeszcze środek.-A, tak, tak.-Chodzi o to, że każdemu kierunkowi odpowiada inny kolor.Ro-zumiesz?-Jasne.-Wielu Indian i mnóstwo Azjatów właśnie w ten sposób wizua-lizuje sobie strony świata.-Naprawdę?-Owszem.A czy Taro wspomniał ci o Dżajpurze?-O czym? - zdziwiła się Marena.- Nie, nic nie mówił.-Ale wiesz, że Dżajpur to miasto w Indiach, prawda?-Aniyo.- Potrząsnęła lekko głową tak, że nawet gdy się nie znałokoreańskiego, można było się domyślić, że to przeczenie.-Okej, dobra.Ale wiesz, że badania Taro opierają się na hipo-tezie, że dawna wersja Gry Ofiarnej dała początek większościwspółczesnych gier? A może nawet wszystkim grom? Jak wiesz,nawet szachy i go opierały się na czterostronnej symetrii, to znaczyna początku były przeznaczone dla czterech graczy.I na pewnotakie gry jak brydż, madżong czy tryktrak są.-Taro powiedział, że chodzi o grę podobną do chińczyka - za-oponowała Marena.-Owszem - zapewniłem.- A dokładniej, chodziło o Parcheesi,najstarszą grę wywodzącą się z Gry Ofiarnej.Nadal się w niągrywa.Parcheesi była świętą grą braminów.Do dziś na całymświecie istnieją setki wersji, a jedną z nich jest właśnie chińczyk.Plansza do Parcheesi to także thanka.No wiesz: mandala.Jak tado medytacji i różnych takich.-Głupio się czuję, wiesz? Okazuje się, że chociaż projektuję gry,niewiele o nich wiem.-Co tu kryć, to dość ezoteryczna wiedza.-No tak.-Wracając do meritum, chodzi o to, że m�ndale nie służyły tylkodo tego, by na nie patrzeć.Grało się na nich.Albo chodziło ponich.Choćby pagody w południowo-wschodniej Azji - sązbudowane na planie mandali.Można też powiedzieć, że nabazie planszy do Parcheesi.Na tej samej zasadzie, jak katedrygotyckie budowano na bazie krzyża.A w całej Azji pełno jestświątyń, stup i innych takich.-O rany.-A Dżajpur to całe miasto wzniesione na planszy do Parcheesi.- Ach, narohodo ~ westchnęła.- To znaczy rozumiem.Podkreśliła przesadnie swoje azjatyckie korzenie.Dobrą stronąobcego pochodzenia jest świadomość, że przynajmniej z tego możnadrwić bez oglądania się na polityczną poprawność.-Ale jest także mnóstwo wersji tej gry z Mezoameryki.Nie tylkoGra Ofiarna.Aztekowie mieli grę jak Parcheesi, którą nazywalipa-tolli.Montezuma grał w nią z Cortezem.I tak jak w Azji, tonie był jedynie prosty wzór na planszy, ten sam wzór powtarzałsię choćby na boiskach Majów do gry w piłkę, zapewne także wich piramidach, a czasami całe miasta były rozplanowane wedługtego właśnie wzoru.I, jak w Dżajpurze, odbywały się procesje ipodobne ceremonialne pochody, które wyrażały lubsymbolizowały coś innego zależnie od kierunku, w jakim sięprzemieszczały.Rozumiesz, o czym mówię?-Chyba tak.-Każdą częścią planszy albo w tym przypadku miasta, każdąstroną świata rządził inny bóg, zatem obowiązywały tam innezasady, inne rytuały, które należało przeprowadzić w innych,określonych dniach i porach.W różnych częściach miastaobowiązywały nawet różne rodzaje potraw.Na dodatek kierunekpółnocno-zachodni i po-łudniowo-zachodni symbolizowałyziemię i świat podziemny, natomiast północno-wschodni ipołudniowo-wschodni to jakby niebo i gwiazdy.Zrodekstanowił natomiast kierunek piąty.-Dlaczego nie ma sześciu kierunków? Cztery strony świata orazgóra i dół?-Góra i dół to zupełnie inny zakres.Z dwudziestoma dwomapozostałymi wchodzą do warstw wszechświata.Zrodek tokierunek w tym sensie: jestem tutaj.Albo.Cóż, pewnie sięrozpędziłem i za dużo gadam.-Nie, proszę - zapewniła.- Mów dalej.-Strony świata, kierunki, są związane również z czasem, okre-sem lub porą.Wschód to przyszłość, zachód to przeszłość.Północny zachód jest związany z kobiecością, a także zhipotetycznością.Południowy wschód natomiast jest męski,zwykle interpretuje się go jako kierunek, który wiedzie do tu iteraz w środku.Czy jestem przekonujący? - zastanawiałem się.Powinienem siętrochę bardziej wyprostować.Ale nie aż TAK bardzo.- Wybacz, ale chyba się pogubiłam - powiedziała Marena.- Coto ma wspólnego z nazwą miejsca, o którym mówi Kodeks?-Zmierzam do tego.Ten ostatni glif wygląda mi na miniaturową,stylizowaną mapę centrum miasta charakterystycznego dlaMajów.Hieroglif można odczytać jako cenne miejsce schodówtutaj", ale tak naprawdę oznacza on strefę świętą, teren świątyni.-Rozumiem.-A sufiks znaczy, znaczy coś jak osadzenie w k'atun.Zatem to,co ma się zdarzyć za trzy dni od dziś, wydarzy się w mieściepodzielonym na cztery kolory.Albo pięć, jeżeli wezmiemy poduwagę piąty kierunek - centrum [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum