Morrell Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Niektórzy z nich nie byli nawet na tyleszaleni, aby wierzyć w słuszność tego, co robią.Po prostu dostosowali się do szaleństwawokół siebie.%7łeby zarobić na chleb, utrzymać rodzinę.Gdyby dostatecznie wielu spo-śród tych hipokrytów stanowczo się sprzeciwiło& Zwiat nie jest taki zauważyła Eryka. Ale my jesteśmy odparł Shean. Dlatego nie zgadzamy się na stosowanie hi-tlerowskich metod wobec hitlerowców.Ponieważ nie chcemy stać się tacy jak oni.Czynie o to chodziło w procesach norymberskich? Nie zemsta, lecz rozum i prawo.Wierz-cie mi, chcę, żeby przestępcy wojenni ponieśli karę.Nie dbam o to, ile mają lat.Muszązostać ukarani.Moim zdaniem, wyrokiem śmierci.Najwyższa zbrodnia wymaga naj-wyższej kary.Ale nie z ręki jednostek kierujących się wyłącznie gniewem, nie bez sank-cji społeczeństwa. Jak&Eryka zachwiała się i opadła na łóżko. Nic ci nie jest?Saul skoczył do żony i objął ją ramionami.Pokręciła głową i dokończyła pytanie: Jak możemy powstrzymać mojego ojca? Lećmy do Toronto odrzekł Saul. Halloway mieszka niedaleko stamtąd.Tamwłaśnie po raz ostatni widziano Josepha.Czy jesteś już dość silna, żeby znieść podróż? Nawet gdyby było inaczej, odpowiedziałabym: tak.Ze względu na ojca. Ale czujesz się dobrze? Tak.Kup dwa bilety na pierwszy samolot. Cztery poprawił ją Shean.Eryka rzuciła mu zaskoczone spojrzenie.Arlene, która dotychczas w milczeniu przysłuchiwała się rozmowie, wystąpiła na-przód. Zgadzam się, Shean.Cztery bilety.Jedziemy z wami. Przecież nie& Nie musimy? Czy to chciałaś powiedzieć? To nie jest wasza sprawa Eryka z zakłopotaniem zatrzepotała rękami. Nie283chciałam być niegrzeczna.Ale to nie wasz ojciec. Zgoda odparł Shean. Nie mamy obowiązku.Mimo to jedziemy z wami. Nawet mnie nie znacie. Więc cię poznamy.�� XIV.Joseph Bernstein siedział samotnie w salonie zmienionego na więzienie domuw Toronto.Próbował się odprężyć przed zaplanowaną na następny dzień akcją.Kilkaminut spokoju.Mam siedemdziesiąt lat, myślał.Inni starzy mężczyzni, moi towarzysze, śpią na gó-rze.Równie starzy ludzie moi wrogowie, są naszymi więzniami.Jutro, po czterdziestuz górą latach wypełnię ślub, który złożyłem w młodości.Pomszczę swoją rodzinę.Zro-bię z tymi bestiami to, co oni zrobili ze mną.�� XV.Samolot DC-10 linii Air Canada wylądował w Toronto kilka minut po drugiej.Orga-nizm Saula był wciąż nastawiony na czas rzymski, gdzie słońce zachodziłoby teraz, za-miast błyszczeć mu nad głową.Mało spał ostatniej nocy i był wyczerpany.Nogi mu ze-sztywniały z braku ruchu.Arlene i Shean twierdzili, że czują się tak samo.Erykę natomiast rozpierała energia.Niepokój o ojca pchnął ją do objęcia przewodnictwa, gdy tylko przeszli odprawę celnąi paszportową.Znalazła biuro wynajmu samochodów i dwadzieścia minut pózniej wio-zła grupę z lotniska drogą 401.Ruch był znaczny.Większość kierowców lekceważyła ograniczenie prędkości do stukilometrów na godzinę, ale Eryka nie chciała mieć kłopotów z policją, więc pomimozniecierpliwienia, nie przekraczała dopuszczalnej prędkości.Popołudniowy upał dawałsię we znaki.Włączyła klimatyzację i utkwiła wzrok przed siebie, obojętna na widoki poobu stronach drogi.Saul obserwował numery zjazdów z szosy i pięćdziesiąt minut pózniej zauważył wła-ściwy. To tutaj.Skręcaj.%7łałował, że nie mógł zaczekać na telefon od Miszy Pletza.Misza twierdził, że ma mucoś ważnego do powiedzenia i Saul podejrzewał, że wiadomość dotyczy Hallowaya.Zmuszony jednak wybierać między siedzeniem w Rzymie a złapaniem pierwszego sa-molotu do Toronto, zdecydował się na to drugie. Skręć w lewo polecił żonie.Eryka jechała wiejską drogą wijącą się wśród skąpanych w słońcu niewielkich wzgórz,lasów, pól i pastwisk.Pięć kilometrów dalej Saul ponownie kazał jej skręcić w lewo.284 Powinniśmy być już blisko powiedział.Asfaltowa szosa zakręcała.Pokazał wysadzaną drzewami żwirową aleję, która prowa-dziła do rezydencji na skarpie. Myślę, że to tutaj.Miejsce odpowiada opisowi Sopla.Miała tu jeszcze być& Tak,widzę sylwetkę charta na skrzynce pocztowej. Dużo ludzi ozdabia swoje skrzynki pocztowe i wiele tych dekoracji przedstawiapsy ostudził go Shean. Sopel mówił, że za zakrętem przy posiadłości będzie metalowy most.Minutę pózniej Eryka przejechała przezeń. Teraz jestem pewna.Już prawie pół do czwartej.Nie traćmy dnia.Zawróciła i zatrzymała się na poboczu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum