YG.Siostry.Ksiezyca.Tom.5.Night.Huntress

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Być może urodziłem się demonem ale nie jestem.niepodoba mi się to, co zrobiłem w swoim życiu.To nie jestem ja.Nie mam swojegomiejsca w Podziemnym Królestwie, podobnie jak nie pasuję do większości moichbraci.Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, odbiegł by dogonić Roza.Obserwowałamgo, nie wiedząc co o tym myśleć.Obie z Menolly spojrzałyśmy na siebiewzruszywszy ramionami.Wyglądała na równie zaskoczoną jak ja. Kto wie? powiedziała tak cicho, że ledwo ją usłyszałam.On może mówić prawdę,co nie zmienia faktu iż musimy mieć oczy otwarte.W tym momencie Roz zatrzymał się i podniósł rękę, dając nam znak abyśmy sięzbliżyły.Trzymając palec na ustach, powiedział: Starajcie się nie robić zbyt wiele hałasu.W tamtym baraku w Seattlezachowywaliśmy się jak dzikusy.I dobrze wiemy co to dało.Spróbujmy tym razempostępować nieco bardziej subtelnie. Tak myślisz? spytałam cicho. Tak, tak myślę, odparł.Uśmiechnął się do mnie a potem spoważniał. Umowa jest taka.Nie mamy jasnego obrazu tej jaskini.Poszukiwacz nie potrafiłnam wiele o niej powiedzieć.Ale jeśli miał rację, to sala z pieczęcią duchowąznajduje się gdzieś na lewo od sali głównej.Wspomniał o wąskim przejściu ilicznych labiryntach tuneli.Nie zgubcie się.Flam zmarszczył brwi w taki sposób, że cieszyłam się że nie jestem Rozem. To niebezpieczne, powiedział.Znam tego rodzaju tunele.Mogą zawalić się bezostrzeżenia.Należy poruszać się po nich cicho i nie podnosić głosu, tak by niesprowokować zawału.Camille, powinnaś powstrzymać się z magią.Morio, twojamagia lisa będzie w porządku.Musimy unikać wszystkiego, co mogłoby wywołać drgania w skałach.Innymi słowy,będziemy musieli posłużyć się zaklęciami, które nie powodują fali uderzeniowej.Dobrze wam radzę abyście tym razem mnie posłuchali, w przeciwnym razieryzykujecie spłaszczeniem - niczym jedna z plastikowych myszy-zabawek Delilahmiędzy jej łapami.Parsknęłam, zaśmiawszy się krótko.Spojrzał na mnie, dając mi do zrozumienia iż zjego strony nie był to żart.W jednej chwili mój uśmiech zgasł. Flam powiedział wszystko co było do powiedzenia, rzekł Roz.Nasza misjawymaga subtelności.Więc pomyślcie zanim coś powiecie i sprawdzcie teren zanimzdecydujecie się wyruszyć do bocznych korytarzy.W żadnym wypadku nieporuszajcie się na oślep.Camille wymieniła spojrzenia z Morio. To tak jak w jaskini Titanii, zauważyła Camille.Tam droga często kończy sięprzepaścią.Stanęło na tym, że Menolly i Vanzir pójdą jako pierwsi, bo byli najcichsi z naswszystkich.Po nich ja, Roz i Zach.W trzeciej grupie, Camille z Morio.Podczas gdyFlam miał iść ostatni i nas osłaniać.Kiedy moja siostra i łowca snów zniknęli wewnątrz jaskini, westchnęłam głęboko.Znowu się zaczyna! pomyślałam, zatapiając się w ciemnościach, otoczona przezmoich towarzyszy.Powietrze natychmiast stało się rześkie i chłodne.Unosił się w nim zapachstęchlizny, pleśni i czegoś co leżało w lodówce o kilka tygodni za długo.Udało mi się złapać oddech i zapobiec zwróceniu mojej kolacji.Przez to że byłamkotem, miałam silny odruch wymiotny.I choć mogłam jeść mnóstwo fast foodów i oglądać najdziwniejsze szmiry wtelewizji, wystarczyło jednak wysłać mnie do pokoju w którym unosił się silnyzapach, a zwracałam wszystko co wcześniej zjadłam.Cokolwiek to było, nie pachniało tak jak powinno.to było okropne! Cuchnący,kwaśny zapach przypomniał mi legowisko v�nid�mons, tyle że był nieco mniejokropny. Co tak śmierdzi, do cholery? szepnął mi do ucha Zach. Nie mam pojęcia.Ale nie spieszę się aby się dowiedzieć.Moja stopa natrafiła na mały kamień.Dla zachowania równowagi oparłam się ościanę.Ale zamiast niej moje palce natrafiły na coś lepkiego i śliskiego.Było to coś,czego nigdy nie dotknęłabym dobrowolnie.Czułam jakbym zanurzyła rękę wrozkwaszonym ślimaku lub czymś podobnym. O cholera, to ohydne!!W porę udało mi się obniżyć głos.Spojrzałam na rękę by ocenić, czy było to cośniebezpiecznego, czy tylko paskudnego.Zach pochylił się do mnie, a Roz poświeciłlatarką nie większą od ołówka.Moje palce pokryte były czymś, co wyglądało jakposoka w starych filmach science-fiction z 1950 roku.Rodzaj pasty w słoiku, którejrodzice odmawiają kupić swoim dzieciom ze strachu że ta wyląduje w ich żołądkachlub co gorsza w ich włosach.Tyle że ta rzecz śmierdziała gorzej niż skunks, z którego pozbycie się smrodu - jakpamiętam - zajęło mi kilka dobrych dni.To gorsze od mojej kuwety, gdy przez parędni zapomnę ją wyczyścić.Gorzej niż.hej, ale co to.? przerwałam nagle iprzestałam myśleć o smrodzie, gdy poczułam że to się rusza.Był owinięty wokółmoich palców, jak żywa rękawiczka.Wbrew sobie nie mogłam powstrzymać się od krzyku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum