|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie można dojść do wymaganej doskonałości, do przebaczania i znoszenia człowieka, który nas znieważa, jeśli nie ma się postawy miłości.Posiadałem ją i mogłem przebaczać, i znosić Judasza – arcydzieło Znieważającego.Czwarte: Sakrament działa tym bardziej, im bardziej ktoś jest godzien go przyjąć.Obyśmy stawali się godnymi Eucharystii, przez stałe pragnienie, które przełamuje ciało i czyni ducha panem, zwyciężając pożądliwości, pozyskując życie dla cnót, napinając je jak łuk ku doskonałości cnót, szczególnie zaś – ku Miłości.Kiedy ktoś kocha, usiłuje doprowadzić do radości tego, kogo kocha.Jan – który Mnie kochał jak nikt i który był czysty – doznał największej przemiany przez Sakrament [Eucharystii].Zaczął od tego momentu być orłem, dla którego jest czymś prostym i łatwym wznoszenie się do Nieba Bożego i wpatrywanie się w odwieczne Słońce.Biada jednak temu, kto przyjmuje Sakrament [Eucharystii], nie będąc go zupełnie godnym i powiększając jeszcze swoją stałą ludzką niegodność przez śmiertelne grzechy.Nie jest on wtedy zarodkiem zabezpieczenia i życia, lecz – zepsucia i śmierci.Śmierci ducha i zgnilizny ciała, z powodu której ono ‘pęka’, jak mówi Piotr o ciele Judasza.Nie wylewa się z niego krew, płynna, zawsze życiodajna i piękna w swej purpurze, ale jego wnętrzności, czarne od wszystkich żądz, zgnilizny, która wylewa się na zewnątrz psującego się ciała, jak z nieczystej zwierzęcej padliny, budzącej obrzydzenie u przechodniów.Śmierć tego, który znieważa Sakrament, jest zawsze śmiercią zrozpaczonego.Z tego powodu nie zna on spokojnego zgonu, właściwego dla człowieka, który jest w [stanie] łaski.Nie zna też bohaterskiej śmierci ofiary, która dotkliwie cierpi, lecz ze wzrokiem utkwionym w Niebo i z duszą pewną pokoju.Śmierć zrozpaczonego jest straszliwa z powodu miotania się i przerażenia.Jest ona straszliwą konwulsją duszy, już złapanej w ręce szatana, który ją szarpie dla wyrwania z ciała i dusi swoim odrażającym oddechem.Oto różnica między człowiekiem, który przechodzi do drugiego życia, odżywiając się wcześniej, w tym życiu, miłością, wiarą, nadzieją i wszystkimi innymi cnotami oraz naukami niebiańskimi i Chlebem Anielskim, towarzyszącym mu swoimi owocami, lepiej, jeśli swą realną obecnością [w Wiatyku], w ostatniej podróży, a tym, który kona, po życiu zwierzęcym, śmiercią zwierzęcą – ten, którego Łaska ani Sakrament nie umacniają.Pierwsza jest pogodnym kresem świętego, któremu śmierć otwiera Królestwo wieczne.Druga jest straszliwym upadkiem potępionego, który czuje, że rzuca się w śmierć wieczną, i rozpoznaje w jednej chwili to, co chciał utracić i już nie może naprawić.Dla jednego to zdobycie, dla drugiego – pozbawienie; dla jednego – radość, dla drugiego – przerażenie.Oto czego sobie udzielacie w zależności od waszej wiary i miłości lub braku wiary i drwienia sobie z Mojego daru.Takie pouczenie [wynika] z tej wizji.21.KONANIE I POJMANIE W GETSEMANINapisane 16 marca 1945.A, 11534-11575Droga jest całkiem cicha.Jedynie woda spływająca ze źródła do kamiennego zbiornika przerywa głębokie milczenie.Wzdłuż murów domów, od strony wschodniej, panuje jeszcze ciemność, lecz z drugiej strony księżyc zaczyna bielić wierzchołki domów.Tam gdzie droga się rozszerza, formując mały placyk, mleczna i srebrzysta jasność księżyca zstępuje, by upiększyć kamyki i ziemię drogi.Pod licznymi jednak archiwoltami – prowadzącymi od domu do domu, podobnymi do podniesionych mostów lub do podpór dla tych starych domów – panuje całkowita ciemność.[Domy] posiadają nieliczne otwory od strony ulicy.O tej porze wszystkie są zamknięte i mroczne, jakby były domami opuszczonymi.Czerwieniejąca pochodnia, niesiona przez Szymona, płonie szczególnie żywo i bardzo przydaje się [w panującej ciemności].Twarze, w tym czerwonym poruszającym się świetle, wyraźnie się uwydatniają i wszystkie ukazują różne stany dusz.Najbardziej poważna i najspokojniejsza jest twarz Jezusa [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|