Maria Stuart Slowacki J

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lecz nie, ta ręka z krwawą ręką powiązana,On żyje jeszcze!.Boże! cóżem wymówiła!Wyrywa się z rąk Botwela i ucieka.56SCENA XBOTWELsamOn żyje jeszcze?.W dobrą trafiłem godzinę.Wieki trzeba by czekać na takie wyznanie,A teraz ją zdradziły rozpacz, obłąkanie.Myśl zemsty w niej ukrytą jako kwiat rozwinę;Piękny kwiat, choć zatrute owoce wyradza.Teraz chyba szatana wyrwie mi ją władza!Serce się moje kobiet łzami nie rozczula.Chce, żebym myśl jej odgadł? Nie ja nie rozumiem!Aż mi powie: Botwelu! zabij! zabij króla!Za mniejszą cenę nie chcę zabijać nie umiem.KONIEC AKTU TRZECIEGO57AKT CZWARTYSCENA IPokoje królowy.MARIA, BOTWELMARIADziś jestem spokojniejszą, czystych modlitw władzaUsypia wszystkie troski i uśmierza bole;Czas, cierpliwość najsroższe rany ułagadza.Wszystko znieść można.BOTWELWszystko?MARIATroski i niedolę.BOTWELI wzgardę?MARIADosyć! dosyć zniosłam na kobi�tę!Jestem na tronie, ale z sercem zakrwawionem.BOTWELO Mario! ty się nadto łudzisz blaskiem, tronem,Ten tron, to proste deski szkarłatem przykryte;Już zeń zdjęto szkarłaty, zasłana całuny,Obejrzyj się, na tronie niedostaje truny.Widziałem w kraju Franków, gdy król wielki skona,Postać jemu podobną wnet z wosku utworzą,Przykryją szkarłatami, na mary położą;58Dziwnie od martwej twarzy odbija korona;Przeraża ludzi wstrętem ta postać woskowaUstrojona w klejnoty, przy trumny żałobie;Nie obrażaj się, Mario, lecz Szkotów królowaPodobna do tej maski leżącej na grobie.MARIACóż uczynię?BOTWELHa! módl się! przebaczaj!MARIAPrzebaczyć!Komu przebaczyć?BOTWELWszystkim.MARIAChciej mi wytłumaczyć!Botwel się żegna.Czego się żegnasz?BOTWELPani! odmawiam pacierze,Słyszę dzwon po umarłym.MARIACo? dzwon, po kim dzwony?BOTWELPo śmierci Rizzia.59MARIABoleść zaledwo uśmierzęI modlitwą zagłuszę jęk w piersiach tłumiony,Szatan budzi mię ze snu.BOTWELpatrząc przez oknoPatrz, pani! tam z dalaSnuje się tłum pogrzebu, idą czarne cugi,Płatna wymowa cnoty zmarłego wychwala;A za trumną przyjaciół orszak smutny, długi,Ale ten najwierniejszy, który w trumnie zaśnie.Każdy z domu wychodząc trzymał świecę jasną,Półowa już pogasła, inne teraz gasną,Patrz! jedna jeszcze miga i ta wkrótce zgaśnie;Na chwilę mu ciemnego grobu nie oświecąI pamięć ich zagasa z tą gasnącą świecą.Zpij, Rizzio, wszyscy, wszyscy ciebie zapomnieli!Czyż nie dosyć? zmówili wieczne odpocznienie.MARIASłuchaj! słuchaj! kobieta na cóż się ośmieli?Patrz, Botwelu! ten obraz wiszący na ścienie,Jak w nim dobrze trafiona blada twarz HenrykaZciga za mną oczyma.Nie zniosę tej twarzy!Patrz! za mną się obraca, wzrokiem mię przenika.O! ten wzrok! nie jest dziełem ludzi i malarzy,Na obraz szatan przeniósł myśl moją, sumnienie,I serce moje dręczy boleścią okrutną.BOTWELCha! cha! więc ci niemiłe Darnleja spojrzenie?Można obraz zasłonić?MARIANie rozedrzyj płótno!Rozedrzyj je sztyletem na co te obrazy?Ja go mam w sercu.60BOTWELPani! spełnię twe rozkazy,Czy będziesz spokojniejszą?MARIAniecierpliwieSpełnisz moje chęci?Co wyrzekłeś?.BOTWELTak, zniszczę ten obraz Darnleja.MARIAz przytłumionym westchnieniemObraz!.BOTWELTak chciałaś?MARIAPrawda, wyszło mi z pamięci,Chciałam zgonu obrazu.na stronieZniknęła nadzieja!On mnie nie pojmie, ja się wyrzec nie ośmielę.BOTWELPani! więc dziś się z tobą na wieki rozdzielę,Przyszedłem cię pożegnać.MARIAz rozpacząCo mówisz? mój drogi!Dla nieszczęśliwej cios to nazbyt! nazbyt srogi!Nie wytrzymam!61BOTWELO pani! mam zostać przy tobie?Każesz mi zostać? jesteś królową, masz władzę.Dziś więc grób mój przy Rizzia każę kopać grobie,Przeciw sztyletom słaba obrona w odwadze.MARIATy mi serce rozdzierasz piekło teraz we mnie!Zemścić się! zemścić! Cóż mi teraz pozostaje?Zemścij się!.BOTWELNad Duglasem mścić się? to daremnie,Duglas z Lindsajem oba uszli w obce kraje [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum