J. K. Rowling 3 Harry Potter i więzień Azkabanu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Do szatni powiedział Wood.Nikt nic nie mówił, gdy przebierali się w szkarłatne szaty.Harry zastanawiałsię, czy inni czują się tak jak on: jakby na śniadanie zjadł coś bardzo ruchliwego.Zdawało mu się, że nie minęło nawet pół minuty, gdy usłyszał głos Wooda: No dobra, już czas, wychodzimy.Wyszli na boisko, witani przerazliwym rykiem.Trzy czwarte widowni miałoszkarłatne rozetki i powiewało szkarłatnymi chorągiewkami z lwem Gryffindorualbo kołysało transparentami z hasłami: GRYFFINDOR NAPRZ�D! czy PU-CHAR DLA LW�W! Za bramkami Zlizgonów zgromadziły się jednak ze dwiesetki widzów ubranych na zielono; tu na chorągiewkach połyskiwał wąż Slythe-rinu, a w pierwszym rzędzie siedział profesor Snape, również w zielonej szacie,z bardzo posępnym uśmiechem na twarzy.195 A oto są Gryfoni! ryknął Lee Jordan, który jak zwykle pełnił obowiązkikomentatora. Potter, Bell, Johnson, Spinnet, Weasley, Weasley i Wood.Zda-niem wielu najlepsza drużyna, jaką miał Gryffindor od dobrych kilku lat.Koniec zdania zagłuszyły przerazliwe gwizdy i buczenie od strony bramekZlizgonów. A teraz wchodzi drużyna Zlizgonów, prowadzona przez jej kapitana, Flinta.Flint dokonał pewnych zmian.wydaje się, że postawił raczej na rozmiary i wagęzawodników niż na ich umiejętności.Kibice Zlizgonów ponownie go zagłuszyli.Harry pomyślał, że Lee trafiłw sedno: Malfoy był najmniejszym zawodnikiem w drużynie, reszta składała sięz potężnych osiłków. Kapitanowie, uściśnijcie sobie ręce! powiedziała pani Hooch.Flint i Wood zbliżyli się do siebie i uścisnęli sobie dłonie tak mocno, jakbyjeden drugiemu chciał połamać palce. Na miotły! zawołała pani Hooch. Trzy.dwa.jeden.Odgłos gwizdka utonął w potężnym ryku, gdy czternastu graczy wzbiło sięw powietrze.Harry poczuł, że pęd zgarnia mu włosy z czoła, cudowny dreszczemocji uspokaja nerwy; rozejrzał się szybko, zobaczył, że Malfoy siedzi mu naogonie, więc przyspieszył gwałtownie, wypatrując znicza. Gryfoni w posiadaniu kafla, Alicja Spinnet mknie prosto ku bramkom Zli-zgonów, jest już blisko.dobrze, Alicjo! Oj, nieeee.Warrington przejmujekafla, wzbija się wysoko.AUUUP!.George Weasley pięknie zagrał tłucz-kiem, trafił prosto w Warringtona, Warrington puszcza kafla.przejmuje goJohnson, Gryfoni znowu przy piłce, znakomicie, Angelino.wspaniały zwód,ograła Montague.nurkuj, Angelino, to tłuczek!.JEEEST! TRAFIAA! DZIE-SI DO ZERA DLA GRYFON�W!Angelina zatoczyła triumfalny łuk wokół bramek Zlizgonów, a morze szkarła-tu na widowniach zawyło z zachwytu. AUU!Angelina ledwo utrzymała się na miotle, gdy Marcus Flint uderzył w nią z roz-pędu. Przepraszam! zawołał Flint, gdy na dole rozległy się gwizdy. Prze-praszam, nie widziałem jej!W następnej chwili George Weasley zawadził pałką o głowę Flinta.Flintrąbnął nosem w rączkę swojej miotły i zaczął krwawić. Dosyć tego! wrzasnęła pani Hooch, podlatując do nich. Rzut wol-ny dla Gryfonów za niesprowokowany atak na ich ścigającego! Rzut wolny dlaZlizgonów za rozmyślne kontuzjowanie ich ścigającego! Niech pani sobie daruje te szopki! krzyknął Fred, ale pani Hooch jużzagwizdała i podleciała Alicja, aby wykonać rzut wolny.196 Naprzód, Alicjo! ryknął Lee w ciszy, która zaległa na trybunach.TAAK! OGRAAA OBRONC! DWADZIEZCIA DO ZERA DLA GRYFON�W!Harry zrobił ostry zwrot, żeby popatrzeć, jak Flint, któremu wciąż z nosa cie-kła krew, podlatuje, by wykonać rzut wolny dla Zlizgonów.Wood czaił się przedbramkami Gryfonów, szczęki miał zaciśnięte. Pamiętajmy, że Wood to wspaniały obrońca oznajmił Lee tłumowi, gdyFlint czekał na gwizdek pani Hooch. Super! Niezwykle trudny do pokonania.bardzo trudny.TAAK! NIE WIERZ WAASNYM OCZOM! OBRONIA!Harry z ulgą poszybował dalej, wypatrując znicza, ale wciąż powtarzając sobiew duchu instrukcje Wooda [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum