hoss

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podkreślił w nim, że teraz twarde prawa wojny sta-wiają swe żądania: każdy SS-man bez względu na dotychczasowe życiemusi całkowicie oddać się sprawie.Każdy rozkaz musi być uważany zaświęty i nawet najcięższy i najtrudniejszy ma być wykonany bezwahania.Reichsf�hrer SS wymaga od każdego oficera SS wzorowegopoczucia obowiązku i poświęcenia się dla narodu i ojczyzny aż do zu-pełnego wyrzeczenia się siebie.Głównym zadaniem SS w tej wojnie jestochrona państwa Adolfa Hitlera, przede wszystkim wewnątrz kraju,przed każdym niebezpieczeństwem.Rewolucja, jak w 1918 r., strajk ro-botników fabryk amunicji, jak w 1917 r.,37 są wykluczone.Każdy po-36Komendantem obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen był od początku 1938 r.SS-Standartenf�hrer Hermann Baranowski (ur.11.6.1884 r., nr NSDAP 34321, nr SS 24009),który poprzednio (od 1936 r.) pełnił pod kierownictwem Loritza funkcje Schutzhaftlager-f�hrera w Dachau.Baranowski zmarł w 1939 r.Jego następcami w Sachsenhausen byli:SS-Standarteuf�hrer Walter Eisfeld, członek NSDAP (nr 4802) i SS (nr 1996), a następnie Loritz.37Chodzi prawdopodobnie o strajk w styczniu 1918 r.jawiający się przeciwnik państwa, każdy sabotażysta wojenny powinienbyć zniszczony.f�hrer żąda od SS, aby broniła ojczyzny przed wszel-kimi wrogimi knowaniami.Dlatego on, Eicke, żąda, aby dowódcy wychowywali żołnierzy z for-macji zapasowych, pełniących teraz służbę w obozach, w duchu nie-ubłaganej surowości w stosunku do więzniów.Będą musieli wykony-wać najcięższą służbę i twarde rozkazy.Ale po to są teraz tutaj.SS mapokazać, że słuszne było surowe wychowanie, które otrzymała w czasiepokoju.Tylko SS może uchronić państwo narodowosocjalistyczne odwszelkich niebezpieczeństw wewnętrznych.Wszystkim innym organiza-cjom brakuje niezbędnej do tego surowości.Tego samego wieczoru wykonano w Sachsenhausen pierwszą egze-kucję wojenną.Pewien komunista odmówił udziału w pracach przyobronie przeciwlotniczej w zakładach Junkersa w Dessau.Wskutekdoniesienia straży fabrycznej został aresztowany przez miejscowe Sta-po, przewieziony do Gestapo w Berlinie i poddany przesłuchaniu.Ra-port przedstawiono Reichsf�hrerowi SS, który zarządził natychmiastowerozstrzelanie.W myśl tajnego rozkazu mobilizacyjnego wszystkie egze-kucje zarządzone przez Reichsf�hrera.SS lub przez Gestapa miały byćwykonywane w najbliższym obozie koncentracyjnym.O godzinie 22 zatelefonował M�ller z Gestapa, że kurier z rozka-zem jest w drodze.Rozkaz ma być natychmiast wykonany.Wkrótcepotem nadjechało auto osobowe z dwoma urzędnikami policji i jednymcywilem w kajdanach.Komendant otworzył awizowane pismo; znajdo-wały się w nim tylko następujące słowa: ,,N.N.ma być rozstrzelany narozkaz Reichsf�hrera SS.Należy mu to oznajmić w areszcie, a w go-dzinę potem rozkaz wykonać".Komendant zakomunikował skazanemu otrzymany rozkaz.Skazanybył całkowicie opanowany, jakkolwiek nie liczył się z rozstrzelaniem,jak to pózniej powiedział.Mógł napisać do rodziny i otrzymał papiero-sy, o które prosił.Eicke został zawiadomiony przez komendanta i przyszedł w oznaczo-nym terminie.Jako adiutant byłem szefem sztabu komendy i w tymcharakterze stosownie do tajnego rozkazu mobilizacyjnego miałemprzeprowadzić egzekucję.Gdy rankiem po ogłoszeniu o wybuchu wojny komendant otworzyłrozkazy mobilizacyjne, obaj nie myśleliśmy, że przepis o egzekucjachznajdzie zastosowanie już tego samego dnia.Wyszukałem szybko trzech starszych, spokojnych podoficerów szta-bu, powiedziałem im, co ma nastąpić, pouczyłem o zachowaniu sięi przeprowadzeniu egzekucji.Na dziedzińcu szybko wkopano pal.Zaraz też nadjechały auta.Komendant polecił skazanemu, aby ustawiłsię przy palu.Podprowadziłem go.Ustawił się spokojnie.Cofnąłem sięi dałem rozkaz ognia, skazany upadł, a ja oddałem strzał dobijający.Lekarz stwierdził trzy rany przestrzałowe serca.Oprócz Eickego byłoobecnych przy egzekucji jeszcze kilku oficerów formacji zapa-sowych.39Po rannym przemówieniu Eickego nikt z nas nie myślał, że zapo-wiedz stanie się tak szybko surową rzeczywistością.Nawet Eicke, jaksam powiedział po egzekucji.Byłem tak bardzo zajęty przygotowaniami do egzekucji, że dopieropo niej opamiętałem się naprawdę.Wszyscy oficerowie obecni przyegzekucji siedzieli potem jeszcze chwilę w kasynie.Rzecz charakterys-tyczna, że nie nawiązała się między nimi żadna prawdziwa rozmowa;każdy zajęty był własnymi myślami.Każdy przypominał sobie instruk-cje Eickego i każdemu stawała przed oczyma z całą wyrazistością sro-gość wojennych wydarzeń.Wszyscy obecni z wyjątkiem mnie byli to starsi panowie, którzy brali udział jako oficerowie w wojnieświatowej, byli od dawna oficerami SS i jeszcze w czasie bójek wieco-wych w bojowym okresie NSDAP dowiedli swej odwagi.Wszyscy jed-nak pozostawali pod silnym wrażeniem egzekucji i ja nie mniej od nich.W ciągu następnych dni oczekiwało nas dosyć podobnych prze-żyć.Prawie dzień w dzień musiałem występować ze swym oddziałemegzekucyjnym.Chodziło głównie o jednostki uchylające się od pełnienia służby woj-skowej oraz o sabotażystów.Powodów egzekucji można się było dowie-dzieć tylko od urzędników policji towarzyszących skazanym, ponieważw rozkazie egzekucyjnym nie były one podawane.Jeden wypadek szczególnie mnie poruszył.Pewien oficer SS, urzęd-nik policji, z którym miałem często do czynienia, przyprowadzał bowiemdo obozu szczególnie ważnych więzniów lub oddawał komendantowiWażne, tajne pisma, został pewnej nocy nagle dostarczony do obozuw celu natychmiastowego rozstrzelania.Jeszcze poprzedniego dnia sie-dzieliśmy razem w kasynie i rozmawialiśmy także o egzekucjach.Terazprzyszła kolej na niego samego, a ja musiałem wykonać rozkaz! Nawetdla mojego komendanta było tego za wiele.Po egzekucji obaj długochodziliśmy po terenie, aby się uspokoić.39Według Broszata chodzi najprawdopodobniej o egzekucję Johanna Heinena z Dessau,wymienionego na pierwszym miejscu na liście Ministerstwa Sprawiedliwości stanowiącejDokument Norymberski NO-190.Jako przyczynę egzekucji podano w tej liście, że Heinenotrzymał zlecenie wzięcia udziału w pracach ziemnych przy budowie urządzeń lotniczychi zleceniu temu odmówił twierdząc, że jest bezpaństwowcem.W liście Ministerstwa podanyjest 7.9.1939 r.jako dzień egzekucji (Kommandant in Auschwitz, s.69, przyp.2).Patrzrównież M.Broszat: %7łur Perversion der Strafjustiz im III Reich (cyt dalej jako: ZurPerversion der Strafjustiz), Vierteljahrshefte f�r Zeitgeschichte" 1958, nr 4.Dowiedzieliśmy się od urzędnika towarzyszącego skazanemu, że tenostatni otrzymał polecenie aresztowania byłego funkcjonariusza komu-nistycznego i dostarczenia go do obozu.Oficer SS od dłuższego czasuznał dobrze w wyniku inwigilacji owego osobnika, który zachowywałsię zawsze bardzo spokojnie.Z dobroduszności pozwolił mu udać siędo mieszkania, aby mógł się przebrać i pożegnać z żoną.Podczasgdy oficer i jego towarzysz rozmawiali w sąsiednim pokoju z żonąaresztowanego, ten uciekł przez drugi pokój.Gdy stwierdzono ucieczkę,było już za pózno.Oficer SS został natychmiast aresztowany w Gestapa w czasie skła-dania meldunku o ucieczce, a Reichsf�hrer SS zarządził natychmiasto-wą rozprawę sądu wojennego.W godzinę pózniej zapadł przeciwkooficerowi wyrok śmierci.Jego towarzysz został skazany na długoletniąkarę pozbawienia wolności.Reichsf�hrer SS odrzucił nawet wstawien-40nictwo Heydricha i M�llera o ułaskawienie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum