Angelika Barczyk Psychologia, psychiatria i prawo wobec podsšdnych zaburzonych psychicznie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.) lub 6-10 lat - 25,2% (24 os.).Stosunkowo mniej osóbpraktykowało w tej dziedzinie 1-5 lat - 17,9% (17 os.) i 21-30 lat - 13,7% (13os.), tylko 7,4% (7 os.) 31 lat lub więcej.Pod względem płci rozkład procentowyw grupie personelu charakteryzował się wyrazną dominacją kobiet, którestanowiły 81,1% (77 os.), mężczyzni stanowili odpowiednio 18,9% (18 os.).Sytuacja ta w przybliżeniu odpowiada rzeczywistym proporcjom zatrudnieniapod względem płci w zamkniętym lecznictwie psychiatrycznym, które odznaczasię dość wysoką feminizacją.Jedynym kryterium dobom próby pacjentów psychiatrycznych był fakt umie-szczenia w placówce zamkniętego lecznictwa psychiatrycznego na podstawieorzeczenia sądu karnego o obserwacji sądowo-psychiatrycznej (art.203 �1i 2 kpk) lub zastosowaniu środka zabezpieczającego (art.94�1 kk lub 99 dkk).Wśród badanych chorych większość stanowili pacjenci detencyjni - 81,5% (88os.), probanci stanowili mniej niż jednąpiątą- 18,5% (20 os.).Jeśli chodzi o płećto mężczyzni stanowili 70,4% (76 os.), a kobiety 29, 6% (32 os.)96.Pod względemmiejsca zamieszkania rozkład procentowy przedstawiał się następująco: miasto- 61,5% (64 os.), wieś - 38,5% (40 os.).Przeważająca część zakwalifikowanych do próby pacjentów detencyjnychi probantów sądowych dopuściła się czynu karalnego wobec członka własnejrodziny (77,8%).Ponad połowa respondentów (55,6%) przebywa w zamkniętej placówceleczniczej z powodu znęcania się nad rodziną.Z tym, że formy tego znęcania sąbardzo zróżnicowane od słownych grózb, poprzez słowne poniżanie publiczne,bądz tylko w obrębie rodziny, zmuszanie do uwłaczających zachowań, głodzenie,aż do fizycznego maltretowania o mniejszym lub większym stopniu nasilenia.14,8% badanej grupy zabiła lub usiłowała zabić jednego lub kilku członkówswojej rodziny.Przy czym czynów tych dopuszczali się przede wszystkim wobecswoich współmałżonków oraz krewnych w linii prostej do pierwszego stopnia(dzieci i rodzice), a w linii bocznej do drugiego (rodzeństwo).Ponad piąta częśćbadanej populacji (22,2%) dopuściła się czynu zabronionego przeciwko życiui zdrowiu osób spoza rodziny, tj.gwałt bądz jego usiłowanie, bójki, pobicia.Pozostałe czyny zabronione są reprezentowane przez najmniejszą pod względemliczebnym grupę badanych probantów i pacjentów detencyjnych (7,4%).Do tejkategorii czynów zostały zaliczone oszustwa, kradzieże i podpalenia.96Rozkład próby badawczej w zależności od zmiennej płci nie pokrywa się co prawda z populacją osóbdorosłych, u których stwierdzono zaburzenia psychiczne (zob.Aneks), lecz jest on analogiczny do populacjiskazanych, przebywających w zakładach karnych (Bramska, 1997, s.15-17).114 Psychologia, psychiatria i prawo wobec.Warto również nadmienić, że większość badanych pacjentów cierpi na zabu-rzenia psychiczne od wielu lat i aktualny pobyt w szpitalu jest w ich przypadkutylko jedną z kolejnych hospitalizacji.Przestrzeganie praw probantów sądowych i pacjentów detencyjnych przebywa-jących w placówkach zamkniętego lecznictwa psychiatrycznego jest pochodnąwiedzy z tego zakresu samych chorych, jak i personelu medycznego orazdostępności informacji z tego zakresu.W placówkach, w których przeprowadzono badania, większość respondentów,zarówno po stronie pacjentów (65, 4%), jak i personelu (87,4%) deklarowałodostępność regulaminu porządkowego oraz możliwość zapoznania się z nim.Jednocześnie, aż 34, 6% pacjentów twierdziło, że nie mogła zapoznać się z takimregulaminem.Trudno przesądzać co było przyczyną takiego twierdzenia.Biorącjednak pod uwagę, że w każdej z badanych placówek regulamin był udostępnionypoprzez wywieszenie na jednej z tablic na korytarzu lub w stołówce, możnaprzypuszczać, że dotyczy to głównie pacjentów mających duże, bądz nawet bardzoduże trudności w czytaniu, ewentualnie mających problemy ze zrozumieniemtekstu, a którym pomoc była potrzebna nawet przy wypełnianiu ankiety.Generalnie probanci sądowi i pacjenci detencyjni sąprzekonani o swojej znajo-mości regulaminu porządkowego określającego prawa i obowiązki pacjentóww szpitalu psychiatrycznym.Jeśli chodzi o pacjentów to ich trzecia część uważa, iż zna regulamin bardzodobrze (33,3%), trochę mniej liczebna grupa sądzi, że zna go raczej pobieżnie(29,7%), a co czwarty respondent deklaruje stosunkowo dobrą znajomośćregulaminu (25, 9%).Tak więc odpowiedzi twierdzącej na pytanie o znajomośćregulaminu porządkowego określającego prawa i obowiązki pacjentów w szpitalupsychiatrycznym udzieliło łącznie aż 88,9% badanych pacjentów, a tylko 11,1%stwierdziło wprost, że go nie zna.Uzyskane wyniki są dość zaskakujące [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum