Andrzej.Sapkowski. .Narrenturm.[www.osiolek.com].1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zakochana Saracenkawybawiła z niewoli Huona z Bordeaux.Litewski kniaz Witold uciekł z więzie-nia na zamku w Trokach z pomocą kochającej żony, księżnej Anny.Zaraza,Reinmarze, ty naprawdę zle wyglądasz.* * *.Ecce enim veritatem dilexisti incerta et occulta sapientiae tuae manife-stasti mihi.Asperges me hyssopo, et mundabor.Hej! %7łebym ja tam zaraz które-go nie musiał pokropić! Lavabis me.Hola! Nie ziewać tam! Tak, tak, Koppirnig,to do ciebie było! A ty, Bonawentura, czego czochrasz się o mur jak świnia? Przymodlitwie? Godności, godności więcej! I któremu to, chciałbym wiedzieć, tak no-gi śmierdzą? Lavabis me et super nivem dealbabor.Auditui meo dabis gaudium.Zwięta Dympno.A temu co znowu? Jest chory.389Reynevana bolały plecy, na których leżał.Zdziwił się, że leży, albowiem do-piero co klęczał przy modlitwie.Posadzka ziębiła, zimno promieniowało przezsłomę, miał wrażenie, że leży na lodzie.Dygotał z zimna, trząsł się cały, szczękałzębami tak, że od skurczów bolały mięśnie żuchw. Ludzie! Toż on rozpalony jak piec Molocha!Chciał zaprotestować, czyż nie widzą, że ziębnie, że trzęsie się od chłodu?Chciał prosić, by go czymś okryli, ale nie zdołał przecisnąć przez dzwoniące zębynawet jednego artykułowanego słowa. Leż.Nie ruszaj się.Obok ktoś rzęził, zanosił się kaszlem.Circulos, to chyba Circulos tak kasz-le, pomyślał, z nagłym przerażeniem zdając sobie sprawę z faktu, że kaszlącego,choć oddalonego o dwa kroki, widzi jako bezkształtną, rozmywającą się plamę.Zamrugał.Nie pomogło.Poczuł, jak ktoś ociera mu czoło i twarz. Leż spokojnie powiedziała pleśń na murze głosem Szarleja. Leż.Był okryty, ale tego, by go okrywano, nie pamiętał.Już go tak nie trzęsło, zębynie szczękały. Jesteś chory.Chciał powiedzieć, że on wie lepiej, w końcu jest lekarzem, studiował medy-cynę w Pradze i potrafi odróżnić chorobę od chwilowego przemarznięcia i osłabie-nia.Ku swemu zdziwieniu z jego otwartych ust, miast mądrej przemowy, wyrwałsię tylko jakiś okropny skrzek.Kaszlnął silnie, gardło zabolało i zapiekło.Wysiliłsię i kaszlnął raz jeszcze.I stracił przytomność z tego wysiłku.* * *Majaczył.Marzył.O Adeli i o Katarzynie W nozdrzach miał zapach pudru,różu, mięty, henny, tataraku.Palce i dłonie pamiętały dotyk, miękkość, twardość,gładkość.Gdy zamykał oczy, widział skromną, zawstydzoną nuditas virtualis małe okrąglutkie piersi ze stwardniałymi od żądzy sutkami.Cienką talię, wąskiebiodra.Płaski brzuch.Wstydliwie przykurczone uda.Nie wiedział już, która z nich jest która.* * *Zmagał się z chorobą przez dwa tygodnie, do Wszystkich Zwiętych.Potem,gdy już wyzdrowiał, dowiedział się, że kryzys i przesilenie miały miejsce oko-ło Szymona i Judy, standardowo, siódmego dnia.Dowiedział się też, że ziołowedriakwie i napary, które go uratowały, dostarczył brat Trankwilus.A podawali muje Szarlej i Horn.Czuwając przy nim na zmianę.Rozdział 28w którym nasi bohaterowie nadal są, by użyć słów proroka Izajasza, sedentesin tenebris po ludzku zaś mówiąc, odsiadka w Narrenturmie trwa.Pózniejzaś na Reynevana wywierane są naciski.Już to za pomocą argumentów, jużto instrumentów.I diabli wiedzą, czym by się to skończyło, gdyby nie teporobione na studiach znajomości.Dwa tygodnie, które choroba wymazała Reynevanowi z życiorysu, wielew wieży nie zmieniły.Ot, zrobiło się jeszcze zimniej, co jednak po Zaduszkach namiano fenomenu nie zasługiwało bynajmniej.W jadłospisie jął przeważać śledz,przypominając o zbliżającym się adwencie.W zasadzie prawo kanoniczne naka-zywało w adwencie pościć dopiero cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem,ale bardzo pobożni a bożogrobcy do nich należeli zaczynali post wcześniej.Z innych ewenementów, niedługo po świętej Urszuli Mikołaj Koppirnig do-stał czyraków tak strasznych i uporczywych, że musiano je ciąć w szpitalnymmedicinarium.Astronom po operacji spędził dni kilka w hospicjum.O tamtejszych wygodach i wikcie opowiadał tak obrazowo, że pozostali pen-sjonariusze wieży postanowili też się załapać.Aachmany i słomę z barłogu Kop-pirniga rozdrapano i rozdzielono, by się zakazić.Faktycznie, niebawem Institorai Bonawenturę obsypały wrzody i wypryski.Do czyraków Koppirniga nie umy-wały się jednak i bożogrobcy nie uznali ich za godne operowania i hospitalizacji.Szarlejowi udało się zaś przywabić resztkami jedzenia i oswoić wielkiegoszczura, którego nazwał Marcinem, na cześć, jak się wyraził, obecnie urzędują-cego papieża.Niektórych pensjonariuszy Narrenturmu żart ten rozbawił, inni bylioburzeni.W równej mierze na Szarleja, co na Horna, który ochrzczenie szczu-ra skomentował odzywką: Habemus papam.Wydarzenie dało jednak asumpt donowego tematu wieczornych rozmów pod tym względem również bowiemniewiele się w wieży zmieniło.Co wieczór siadano i dyskutowano.Najczęściejw okolicy barłogu Reynevana, wciąż zbyt słabego, by wstawać i karmionego spe-cjalnie dostarczanym przez bożogrobców rosołem z kury.Urban Horn karmił więc391Reynevana, Szarlej karmił szczura Marcina.Bonawentura drapał się we wrzody,Koppirnig, Institor, Kameduła i Izajasz przysłuchiwali się.Tomasz Alfa peroro-wał.A zainspirowanym przez szczura przedmiotem byli papieże, papiestwo i słyn-ne proroctwo świętego Malachiasza, arcybiskupa ardynaceńskiego. Przyznacie mówił Tomasz Alfa że wielce trafna jest to przepowied-nia, tak trafna, że o żadnym przypadku i mowy być nie może.Malachiasz musiałmieć objawienie, sam Bóg musiał do niego przemówić, zdradzając mu losy chrze-ścijaństwa, w tym imiona papieży, od współczesnego mu Celestyna II do owegoPiotra Rzymianina, tego, którego pontyfikat skończy się pono zagładą i Rzymu,i papiestwa, i całej chrześcijańskiej wiary.I jak do tej pory przepowiednia Mala-chiaszowa spełnia się co do joty. Tylko wtedy, jeśli się ją naciągnie skomentował zimno Szarlej, podsu-wając Marcinowi okruchy chleba pod wąsaty pyszczek. Na tej samej zasadziemożna wzuć ciasne buty.Tylko chodzić się w nich nie da. Nieprawdę powiadacie, widomie z niewiedzy.Proroctwo Malachiaszowebezbłędnie wszystkich papieżów jak żywych pokazuje.Wezcie jeno nieodległeczasy schizmy ten, kogo przepowiednia nazywa Księżycem kosmedyńskim ,toż to zwący się Benedyktem XIII zmarły niedawno wyklęty papież awiniońskiPedro de, nomen omen, Luna, niegdyś kardynał u Marii w Kosmedynie.Po nimidzie u Malachiasza cubus de mixtione, Sześcian z zespolenia a któż to, jeślinie rzymski Bonifacy IX, Piotr Tomacelli, w herbie mający szachownicę? A nazwany Z lepszej gwiazdy wtrącił, rozdrapując wrzód na łydce,Bonawentura to wszak Innocenty VII, Cosimo de Migliorati, z kometą w tarczyherbowej.Prawda? Jużci, prawda! A następny papież, u Malachiasza Sternik z czarnego mo-stu , przecie to Grzegorz XII, Angelo Corraro, Wenecjanin.A Bicz słoneczny ?Toż to nikt inny jak Kreteńczyk Piotr Philargi, Aleksander V, papież obediencjipizańskiej, w herbie słońce noszący.A nazwany w proroctwie Malachiaszowy Jeleń syreni. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie.Botrysną zdroje wód. Cichajże, Izajaszu! �w jeleń to wszakże. Wszakże kto? prychnął Szarlej. Wiem, wiem, że wepchniecie tu,jak nogę w ciasną ciżmę, Baltazara de Cossa, Jana XXIII [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum