61 Pan Samochodzik i Zamek Czocha

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Hiszpan,zadowolony z efektu swoich słów, dopił wino.Cicho mlasnął językiem smakując ostatniekrople krwistoczerwonego płynu.- Ma pan w sobie coś z torreadora - powiedział wstając.- Zbyt szybko rozkoszuje siępan smakiem zwycięstwa.Wiem, że wygrana jest jak boski nektar, ale zły to torreador, któryna scenie zapomina o swoich pomocnikach.Pan jest młody, a młodość daje siłę odrzucaniakompromisu, widzenia świata w barwach czarno-białych i pędzi tak szybko, że nie pozwalaoglądać się za siebie.Będę trzymał za pan kciuki.Torquemada skłonił się i odszedł.Wyjąłem telefon komórkowy i zadzwoniłem doAfrodyty.- Co? - zapytała zaspanym głosem.- Idz do pokoju Małgosi.Spotkajmy się tam.- Pali się? - Afrodyta najwyrazniej chciała wrócić do łóżka.- Tak.Szybko!Pobiegłem do pokoju Małgosi.Wszedłem tam bez pukania.Michał smacznie spał, aMałgosię zastałem siedzącą na krawędzi łóżka i malującą sobie paznokcie u nóg.- Co się stało? - przestraszyła się.- Na razie nic - odpowiedziałem.- Zaraz przyjdzie tu Afrodyta.To policjantka, którasię tobą zaopiekuje.Razem pójdziecie do jej pokoju i tam poczekacie do wieczora.Macie sięnie rozstawać ani na moment.Jasne?- Jasne - potwierdziła Afrodyta, która przy moim ostatnim zdaniu weszła do pokoju.-Powiedz, skąd u ciebie zrodził się taki pomysł? Komu Małgosia i Michał mogą zawadzać?- Dwukrotnie chciano mnie uwięzić w podziemiach.Zapomniałaś o sztolniach wLeśnej? Nasi przeciwnicy bywają bezwzględni.- Miałam jechać dziś na posterunek omówić szczegóły.- Mój szef tam pojedzie - przerwałem Afrodycie.- Zaopiekuj się nimi.Zerknąłem na zegarek.Miałem mało czasu do zachodu słońca.- Trzymajcie się! - pożegnałem się i wybiegłem z pokoju.Dostałem się do baszty, gdzie czekał na mnie Mariusz.Razem wyszliśmy na zewnątrzzamku i wśród drzew, na wschód od zamku szukaliśmy pewnej rzeczy.Mariusz miał więcejszczęścia i z dumą pokazał mi znalezisko.- Dowód numer dwa - mruknął chowając go do foliowej torebki.- Jedzmy do zamkuGryf.ROZDZIAA PITNASTYZAMEK GRYF " PRZYJAZD PANA SAMOCHODZIKA " TAJNEPRZEJZCIA Z SALI NARAD " TAJEMNICE KRYSZTAAK�W "DEMONICZNA SIAA KOBIETY " PIK I SERCE " ZAGADKA UKRYTAZA REGAAEM " POZCIG ZA JERZYM BATUR " PUAAPKA PRZYGRANICYPrzez całą drogę do zamku Gryf spoglądałem we wsteczne lusterko, wypatrując, czyktoś nas nie śledzi.Byłem nawet rozczarowany, że nikogo z mieszkańców zamku nieinteresował nasz wyjazd.Zatrzymałem fiata pod wzgórzem zamkowym i z Mariuszemwspięliśmy się na wzgórze.Tym razem nikogo tu nie spotkaliśmy.Miałem ze sobą latarki iliny.Dzięki nim chciałem spenetrować ile się tylko da podziemia zamku.Wkroczyliśmy nadziedziniec.Weszliśmy do piwnicy po prawej stronie.Korytarz szybko rozdzielał się wdwóch przeciwległych kierunkach.W prawo, w zasięgu wzroku mieliśmy ścianę.Poszliśmy wlewo.Tam, po przejściu kilkunastu metrów dotarliśmy do dwóch cel.Dokładniezlustrowaliśmy ściany w poszukiwaniu napisów, znaków.Niczego takiego tam nie było.Przeszliśmy teraz do zamku średniego, do narożnej baszty, w której niegdyśznajdowała się klatka schodowa.Zeszliśmy pół piętra, nim stanęliśmy w obliczu hałdy gruzu.- Powiesz mi, czego właściwie szukamy? - zapytał mnie Mariusz.- Upewniam się tylko, czy nie przegapiłem żadnego ważnego tropu - odpowiedziałem.- Oprócz skarbu ambasadora rzekomo ukrytego w podziemiach zamku podobno jacyśposzukiwacze odkryli wejście do jeszcze innych piwnic.- Wszystkie te opowieści o skarbach nadziane są słowem podobno , jak dobry keksrodzynkami.%7ładen z naszych konkurentów nie był w stanie zaangażować tylu sił, bywszystko dokładnie spenetrować.Jestem przekonany, że ich uwaga cały czas była skupiona nazamku Czocha.Jeszcze dwie godziny chodziliśmy po zamku, zaglądaliśmy we wszystkie możliwedziury.W końcu zmęczeni zeszliśmy do auta.- Jesteś zadowolony z oględzin? - sapnął Mariusz.- Tak, czas rozpocząć ostatni akt.Odwiozłem Mariusza do jego pałacu i wróciłem do zamku.Sprawdziłem, czyAfrodyta wciąż pilnuje Małgosię i Michała.- Paweł, nic się nie dzieje - zameldowała policjantka.- Czy mogę pojechać do Leśnej?Przecież muszę dogadać się z policjantami.- Nawet nie próbuj.Wszystko będzie załatwione.Michał, może przyjdziesz do mnie zciocią powiedzmy za pół godziny?- Hura! - ucieszył się Michał.Na tę okazję wykonał taniec, który i tak był zapowiedziąjego błyskawicznej wyprawy do toalety.- Ciociu, pójdziemy do wujka?! - wołał.- Tak - zgodziła się Małgosia.Poszedłem do swojego pokoju.Zrobiłem porządek, pochowałem wszystkie rzeczy doszafek.Zszedłem do Groty , w której kupiłem trochę słodyczy i kawę do termosu.Małgosia z Michałem przyszli punktualnie.Zaprosiłem Małgosię na fotel,poczęstowałem ją kawą.Przed Michałem postawiłem słodkości.- Przyjdziesz z Michałem na spotkanie wieczorem? - poprosiłem dziewczynę.- Dlaczego?- Michał odegrał kluczową rolę w rozwiązaniu tej zagadki.- Naprawdę? - Małgosia zaintrygowana spojrzała na Michała.- Tak - przytaknął chłopiec, chyba nie do końca wiedząc, o co może mi chodzić.Potem Michał wyjął ze swojego plecaka talię kart i zagraliśmy w Piotrusia.To byłyostatnie chwile, gdy mogłem odpocząć, szczerze śmiać się patrząc na drobne oszustwachłopca, nieskrywane emocje, jakie nim targały przy okazji gry [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum