|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak widać, pytania sformułowano tak, by można byłona nie odpowiedzieć prostym sygnałem tak" lub nie".Więcej przykładów serii pytań, które mogąbyć zastosowane w różnych problemach klinicznych, podają Cheek i LeCron (1986).Ramka 9pokazuje interesującą odmianę tej metody zastosowanie ideomotorycznej sygnalizacji głową.Podobnie jak poprzednio, wszystkie pytania formułuje się w taki sposób, by jako odpowiedzwystarczyło proste kiwnięcie lub potrząśnięcie głową.Ramka 9.Ideomotoryczne sygnalizowanie głową jako sposób docierania doproblemów i ich restrukturalizacji1.Ustalenie sygnałów tak" i nie"Kiedy twoja nieświadomość będzie gotowa, by przyjrzeć się zródłomproblemu, poczujesz, że kiwasz głową sygnalizując tak.Kiedy będzieszdokonywał przeglądu jakichś negatywnych konsekwencji tego problemu,potrząśniesz głową sygnalizując nie".2.Dojście do zródła problemu i tego, co go podtrzymujeKiedy już cofniesz się w czasie do okresu sprzed pojawienia się problemu,możesz kiwnąć głową (przerwa).Czy zgadzasz się przyjrzeć temu, w jakisposób doświadczyłeś tego problemu po raz pierwszy?(Potem następuje seria pytań, które zmierzają do określenia związanychze stanem doświadczeń, które towarzyszyły pojawieniu się problemu, oraztych okoliczności i postaw, które obecnie podtrzymują jego istnienie).3.Ustalenie warunków rozwiązania problemuCzy zgadzasz się uwolnić od tego problemu lub podać datę, kiedy już wwystarczającym stopniu go rozwiążesz? (Potem następuje seria pytańustalających wszelkie warunki, których cała osobowość potrzebuje dorozwiązania problemu).Pojawiły się jednak zarzuty, że metody ideomotoryczne zachęcają pacjentów do wymyślania takichodpowiedzi, które zadowalają terapeutę.Cheek zareagował na nie publikując wiele artykułówzawierających bogatą dokumentację kliniczną (1957-1981).Określił trzypunktowe kryteriumszacowania rzetelności postawy pacjenta podczas terapii i opisał je w następujący sposób (Cheek,1981, s.89-90):Zastosowanie nowych technik hipnozy, w których wykorzystuje się powtarzanie podświadomegoprzeglądu wydarzeń (odbywa się to poniżej poziomu świadomego i werbalnego), umożliwia odkryciezwiązków przyczynowo-skutkowych istniejących między dostarczoną informacją sensoryczną awynikłymi pózniej reakcjami.Wnioski, które przedstawiam, wyciągnąłem po przebadaniu ponad 3000 pacjentów po operacjach oraz 15 mężczyzn i kobiet, którzy utracili przytomność wskutek urazówgłowy.Czy możemy zaufać informacjom uzyskanym za pomocą metod ideo-motorycznych? Wiemy, żeosoby zahipnotyzowane mają szczególną zdolność wymyślania informacji po to, by zadowolićhipnotyzującego lub by nie musieć ponownie przeżywać jakiegoś wyjątkowo traumatycznegodoświadczenia.Wydaje się jednak, że zdolność ta zlokalizowana jest na wyższych, bardziejświadomych poziomach myślenia i prawdopodobnie nie pojawia się na poziomach głębszych.Możemy zaufać informacji wtedy, gdy jej ostateczne przeistoczenie w formę werbalną przebiegawedług następującej kolejności:1.Obserwujemy fizjologiczne oznaki nieprzyjemnego stresu.Zciągnięte brwi, przyspieszonyoddech i pulsowanie krwi w naczyniach na szyi mówią nam, że coś powoduje stres, lecz osobahipnotyzowana nie wie", co się dzieje w momencie, gdy zadajemy pytanie.2.Po tym, jak spostrzegamy zmiany fizjologiczne, pojawia się sygnał ideomotoryczny wskazujący,że rozpoczęło się przeżywanie traumatycznego doświadczenia.Pytany o to wydarzenie pacjent nadalignoruje je na poziomie werbalnym.3.Relacja słowna staje się możliwa dopiero po kilkakrotnym (liczba ta może być różna)przebadaniu danego zdarzenia w podświadomości.Jeśli nie jest ono zbyt grozne, zostaje szybkozrelacjonowane.[Kiedyś] musiałem 13 razy powtórzyć całą procedurę, nim pacjent odzyskał pamięć.W przypadku gdy pojawią się wątpliwości co do rzetelności relacji pacjenta, można poprosić oodpowiedz na pytanie: czy wewnętrzna część twego umysłu zgadza się z tym, co mi opowiedziałeś?"Ja sam nie przywiązywałbym wagi do uzyskanych za pomocą metod ideomotorycznych zeznańnałogowego alkoholika, narkomana, patologicznego kłamcy, nie ufałbym również słowom człowiekaoskarżonego o popełnienie przestępstwa, ponieważ moje studia nie obejmowały ludzi należących dotych kategorii.Z przyjętego w tej książce punktu widzenia wymieniane przez Cheeka poziomy: fizjologiczny,ideomotoryczny i werbalny są przykładami związanych ze stanem układów informacji, któreoddzieliły się od siebie.Objawy psychosomatyczne stanowią sposób wyrażania owego oddzielenia, aterapia polega na umożliwieniu transdukcji informacji między nimi.Zacytowane słowa Cheeka jasnodowodzą, że powtarzanie pytań wywołuje rekursywne (takie, które powracają nawet po przerwie),wewnętrzne poszukiwania, prowadzone przez pacjenta na głębszym, zależnym od stanu poziomiepsychobiologicznym tak długo, aż poszukiwany materiał będzie przeniesiony na poziom werbalny.Metoda ta jest idealna w leczeniu skutków sytuacji trau-matycznych, ponieważ jej głównymprzeznaczeniem jest ułatwianie procesów rekursywnych [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|