Największa namiętnoć Michael Judith

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Valerie skinęła głową.- To przypomina powieść bez szczęśliwego zakończenia, niezależnie jak rozwinie się akcja.A ja muszę zadać ci to samo pytanie wodniesieniu do Chada.Nick ujął ołówek i obracał go pomiędzy palcami.- Tak, zastanawiałem się nad tym.Jeżeli wszystko wskazuje na Sybille, może być bardzo zle.- Rzucił ołówek na biurko.- Na razienie wiemy, jak to wszystko się dalej potoczy.Może stawimy czoło dylematom moralnym, wówczas gdy przekonamy się, jak wyglądaprawda? - Wstał.- Spóznię się na spotkanie.Z przyjemnością przyjdę na kolację i sądzę, że Chad będzie zachwycony.O której?- O siódmej trzydzieści.- Będziemy.Na jakie wino masz ochotę?Ich oczy się spotkały i napłynęła fala wspomnień.Wino wydaje się twoim słabym punktem.Jedynym, jakie znalazłam.Jak na razie.Kiedyś kupiła wino i poszli do jego mieszkania, razem gotowali, choć ledwo była w stanie przygotować sałatkę.A potem się kochali.Porozmawiamy o tym, co będziemy robić jutro.I każdego następnego dnia.-Przeczytałem kilka książek - zauważył z uśmiechem Nick.Pragnął przeciągnąć chwilę, gdy wspomnienia łączyły ich zamiastdzielić.- Ty najwyrazniej też, skoro gotujesz obiad.Val�rie roześmiała się.- Nie dowiesz się, dopóki nie spróbujesz.Ale myślę, że możemy sobie zaufać.Poproszę o białe wino.Czekam wieczorem.Wciąż przygotowywała swój czterominutowy segment do Powiększenia.szukając informacji o Graceville, do pełnometrażowegoreportażu a ponadto rozpoczęła współpracę z działem badań nad następnym' tematem Tym razem był to znany doradca ministra okryminalnej przeszłości.Scutigera został zepchnięty na sam dół jej listy tematów, które chciałaby zrealizować.Nikt go nie wspominał,wszyscy życzyli sobie by historia umarła śmiercią naturalną, bo wprawiała Val�rie w zakłopotanie Jednak ją samą wciąż prześladowałoprzygnębienie wywołane poniesioną klęską: jej pomysł, wywiady, opracowanie.i nic do pokazania.Z Graceville będzie inaczej,obiecała sobie.Zamierzam zrobić coś o Graceville 1 o Lily.Lily.Graceville.Sybille.Co za kombinacja.Pracując w swoim biurze po rozmowie z Nickiem, ponownie zastanawiała się, co Sybillemiała wspólnego z zarządem Fundacji Godziny łaski", jak mogła żądać zwołania zebrania skoro, zgodnie z tym, co mówiła, łączyło jąz nimi tylko nagrywanie dwóch programów Lily.Ale tak naprawdę nawet tym się nie zajmowała, przyszło Val�rie do głowy.Wzięła do ręki długopis i zaczęła go obracać w palcach.Sama Sybille nie pracowała przy żadnym z produkowanych przez jej firmę widowisk Cała robotę wykonywali Al Slavin i Gus Emery.Sięgnęła po telefon i wykręciła numer Sybille Morgen Productions Nigdy nie zapomniała numeru telefonu.Ale kiedy zapytała o AlaSlavina, centrala poinformowała ją, że już tu nie pracuje.- Teraz jest w CNN w Atlancie.Zadzwoniła tam.- Cześć, Val�rie - ucieszył się.- Wspaniale znowu z tobą rozmawiać Wszystko w porządku? Co mogę dla ciebie zrobić?- Pomyślałam sobie, że mógłbyś mi powiedzieć coś o nagrywaniu programów Lily.- Wszystko co mogę.Jak jej idzie? Oglądamy ją tutaj, dobrze wygląda- Tak - powiedziała Val�rie.- Al, czy Sybille ma coś wspólnego z Graceville?- Nic o tym nie wiem.Nie uwierzę, że chcieliby ją przyjąć, skoro tak ich naciąga z kosztami produkcji.- Co masz na myśli?_Wystawia rachunki trzykrotnie wyższe od prawdziwych kosztów Nic me mówiliśmy - to nie nasza sprawa - ale piekielnie mnie toirytowało-to było podłe wobec religijnej instytucji.- Jaki jest zazwyczaj zysk? - zapytała Val�rie.- Nie działaliśmy w ten sposób.Fundacja Godziny łaski" była jedynym klientem, który wynajął nas do realizacji ich programów.Przez resztę czasunagrywaliśmy własne odcinki pilotowe i potem wystawialiśmy je na sprzedaż w trzynastoodcinkowych serialach, czy coś w tymrodzaju.Na zamówienie, pracowaliśmy tylko dla Fundacji.Po zakończeniu rozmowy Valerie zrobiła z niej notatki, by opowiedzieć o tym Nickowi.Nic nielegalnego, pomyślała, jak często jejsię zdarzało podczas badania działalności Fundacji.Sybille może obciążać ich jakimi chce kosztami, skoro są na tyle głupi, by płacić.Wróciła do pracy, ale nie mogła się skupić i ostatecznie, godzinę wcześniej, wyszła do domu.Musiała zaplanować kolację.Nauczyła się przyrządzać proste potrawy, a Nick - dobierać wina, więc przy deserze, siedząc za należącym do Rosemary stołemHepplewhite'a, w przeładowanym meblami pokoju będącym połączeniem salonu z jadalnią, unieśli ku sobie kieliszki.- Za postęp - wzniósł toast Nick.- To był cudowny obiad.- Z doskonałym winem - dodała Valerie i trącili się kieliszkami.Lily dostrzegła, jak na siebie patrzą, pochylają się ku sobie i odwróciła głowę.Nigdy tego nie będzie miała.Nikt nigdy nie będzie jejkochał tak, jak Nick najwyrazniej kocha Valerie.Chad zauważył smutne wygięcie jej ust i usiłował wymyślić coś, co mogłoby ją pocieszyć.Jest śliczna, pomyślał, choć nie takefektowna jak Valerie.Nie miała takiego uśmiechu ani umiejętności zwracania się do każdego, jakby był najważniejszą w świecieosobą, ale była ładna i miła, tylko bardzo cicha.Jej ubranie zdawało się na nią za duże, może dlatego była taka smutna.Chad zastanawiałsię, co by tu powiedzieć i wybrał temat kulinarny.- Smakował ci pstrąg? - zapytał.Lily odwróciła się do niego.Był takim przystojnym i miłym chłopcem, prawie tak miłym, jak jego ojciec.To rodzinny obiad,pomyślała: Rosemary jest babcią, Nick i Valerie rodzicami, a ona i Chad dziećmi.Wszyscy byli dla niej tacy serdeczni.Valerie dała jejswoje ubranie, a Rosemary grzebień i szczotkę do włosów, zaś Nick przyniósł książkę o dojrzewaniu, sądząc, że ją to zaciekawi.Rodzina, pomyślała ponownie.Wyobrażenie było tak przyjemne, że poczuła smutek, gdy uświadomiła sobie, iż to nieprawda.- Pstrąg - powtórzył Chad.- Tak - odpowiedziała.- Bardzo.Bardzo smakowały mi migdały na nim.- To się nazywa: pstrąg w migdałach - poinformował ją mądrze Chad.-Jedno z moim ulubionych dań.- Pstrąg w migdałach - powtórzyła Lily.- Nie wiedziałam.Ile masz innych ulubionych dań?- Kilkaset.Bardzo lubię jeść.Widziałem cię w telewizji, pracujesz dla mojej mamy?- Twojej mamy? Nie wiem, kto to jest, ale to niemożliwe, nie pracuję dla nikogo.Jedynie dla Boga.- Przygryzła usta.- Ale nawettego teraz nie jestem pewna.- Jasne, że pracujesz u niej.Tak mi powiedziała.Sybille Enderby.Przez chwilę Lily nie odrywała od niego wzroku.Odwróciła się doNickarozmawiającego z Rosemary i Valerie.To nie może być prawda.Mgliście zaczynała pojmować całą złożoność powiązań, o którychnie miała pojęcia.Nic me wiem o życiu, pomyślała.Już przedtem przyszło jej to do głowy, ale zawsze był to jedynie niepokój nie zaśpewność.Teraz już widziała, jaką jest lgnorantką [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum