|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prezydent nie wiedział także, co się pod tym wszystkim kryje.Przypatrzmy się nazwiskom ludzi, którzy reprezentowali żydostwo w Białym Domu 15 lutego 1911 roku.A następnie zwróćmy uwagę na to, że zerwanie traktatu oddałoby ożywione rosyjsko-amerykańskie stosunki handlowe w ręce Niemiec, w ręce Żydów niemieckich.Bankierzy frankfurccy i ich krewni w Stanach Zjednoczonych rozumieli, co to znaczy.Znaczyło to mianowicie, że Żydzi niemieccy staliby się pośrednikami pomiędzy Rosją a Stanami Zjednoczonymi.Pośrednictwo takie przynosiło pieniądze, a zarazem coś więcej jeszcze: władzę nad Rosją, a Jakub Schiff żył myślą obalenia Rosji.Neutralność Stanów Zjednoczonych została pogwałcona przez manewr zorganizowany i dakonany na ziemi amerykańskiej, obliczony na obalenie zaprzyjaźnionego narodu, a organizatorami tego manewru byli Żydzi.Wytężyli wszystkie siły, aby skłonić politykę Stanów Zjednoczonych do poparcia i przeprowadzenia ich planu.W grę wchodziły plany finansowe i rewolucyjne.Była to część programu, którą w danym momencie wykonać należało.Stanów Zjednoczonych użyto za taran do obalenia murów.Gdy ambasadorzy żydowscy opuścili Biały Dom, z Waszyngtonu i Nowego Yorku wyszły telegramy do najdalszych zakątków Stanów Zjednoczonych, i rozpoczęła się żydowska walka podjazdowa.Centrem jej stało się każde miasto.Redaktorzy i wydawcy amerykańscy pamiętają prawdopodobnie tę walkę.Toczyła się ona ściśle według tego samego planu, jaki Żydzi stosują obecnie wobec prasy.Dowiedli niezbicie w ciągu ostatnich dwóch miesięcy, że opanowali większość prasy amerykańskiej.Są wszakże oznaki, które pozwalają przypuszczać, że ich władza nie jest wszechmocna i że nie potrwa długo.Jakub Schiff wyrzekł w dniu 15 lutego słowa: `A więc wojna!" Zażądał na ten cel znacznej sumy pieniężnej.Amerykański Komitet Żydowski, B’nai B’rith i inne liczne organizacje żydowskie przystąpiły do dzieła i w dniu 13 grudnia tegoż roku, – prawie 10 miesięcy potem, jak żydostwo wypowiedziało wojnę wnioskom prezydenta Tafta, obie izby Kongresu kazały prezydentowi notyfikować Rosji, że traktat rosyjsko-amerykański zostanie zerwany.Frankfurt nad Menem zwycięzył!Tymczasem prasa żydowska Stanów Zjednoczonych rzuciła się na prezydenta Tafta z charakterystyczną niepowściągliwością żydowską.Znane są metody zastosowane przez Żydów dla przeprowadzenia tej sprawy w Kongresie.Wiemy również z jaką radością powitali swoje zwycięstwo.Pokonano dwa rządy: amerykański i rosyjski! A równocześnie obalono prezydenta amerykańskiego!Czy mieli oni jakikolwiek wpływ na to, że William Howard Taft stał się niezwykłą postacią prezydenta niewybranego powtórnie, – nie będziemy dowodzili w pracy niniejszej.Taft został obalony, a ludzie, którzy go popierali, ratowali się ucieczką.Mówiono, że John Hays Hammond podzielał pogląd Rosji na sprawę żydowską, jak zresztą w owym czasie większość przedstawicieli amerykańskich.W roku 1917 William Howard Taft, już jako zwykły obywatel, pisał do głównego przedstawiciela żydowskiego przy rządzie waszyngtońskim, że Żydzi nie powinni przypuszczać, by p.Hammond był w swoim czasie przeciwny zerwaniu traktatu rosyjskiego.Prezydent istotnie uczynił co mógł, by przeszkodzić wykonaniu planów żydowskich.15 lutego 1911 roku stawił im czoło.13 grudnia 1911 – został przez nich ukarany.A jednak w następnym 1912 roku zaszedł szczególny wypadek: wyżsi dygnitarze z B’nai B’rith przybyli do Białego Domu i przypięli na piersi prezydenta Tafta medal „jako odznaczenie dla człowieka, który w ciągu roku przysłużył się najbardziej sprawie żydowskiej".Istnieje fatografia prezydenta Tafta, wspartego o południowy portyk Białego Domu w grupie najwybitniejszych Żydów: prezydent jest udekorowany tym medalem.Nie uśmiecha się: ma poważny wyraz twarzy.Ale nawet potem Żydzi nie byli pewni prezydenta Tafta.W prywatnych listach zamienianych pomiędzy wybitnymi Żydami, wyrażano obawę, że choć prezydent zerwie traktat urzędowo, jednak zgodzi się na układ, który w rezultacie będzie traktatem nieurzędowym.Od Żydów z Rosji nadchodziły telegramy, że prezydent ma zamiar to uczynić.Śledzono go więc bacznie.Korzystano z każdej wolnej minuty w rozkładzie jego codziennych zatrudnień, aby interpelować go o tę sprawę.Uniemożliwiono mu wszelkie próby załagodzenia zatargu.Frankfurt musiał otrzymać pośrednictwo w handlu rosyjsko-amerykańskim, Żydzi musieli mieć w ręku tę broń przeciwko Rosji.Pieniędzy i jeszcze raz pieniędzy! – oto hasło, które towarzyszy wszystkim żydowskim planom ku osiągnięciu władzy rasowej lub politycznej.Każą światu płacić sobie za to, że go ujarzmiają.Pierwsze zwycięstwo nad Rosją odnieśli w Stanach Zjednoczonych.Koniec wpływu amerykańskiego zaznaczył się powstaniem bolszewizmu, ruiną Rosji i zamordowaniem Mikołaja Romanowa i jego rodziny.Oto są dzieje usiłowań Williama Howarda Tafta w kierunku przeciwstawienia się Żydom i jego przez Żydów obalenia.Warto o tym pamiętać, zwłaszcza wobec faktu, że odegrał on rolę „nieżydowskiego frontu", którego Żydzi używają tak często w swojej obronie.Rozdział XIXGdy prasa była niezależna od ŻydówPierwszą odpowiedzią, jaką dają Żydzi na wszelką krytykę żydostwa pochodzącą od nieżydów jest – gwałt faktyczny albo groźba gwałtu.Poświadczyć to twierdzenie mogą setki i tysiące obywateli Stanów Zjednoczonych.W ostatnich czasach w kraju naszym słyszeliśmy mnóstwo gróźb przeciwko ludziom uświadomionym w kwestii żydowskiej, gróźb wypowiadanych, szeptanych, pisanych i uchwalanych jako rezolucja przez organizacje żydowskie.Jeśli się zdarzy, że spokojny badacz kwestii żydowskiej jest kupcem, natenczas „bojkot" jest pierwszą odpowiedzią, jaka w stosunku do niego przychodzi na myśl Żydom.Czy to będzie gazeta, jak stary nowojorski „Herald” czy instytucja handlowa, jak słynny skład A.P.Stewarta; czy hotel, jak to miało miejsce w wypadku ze znanym starym Grand Union Hotel w Saratoga; czy produkcja dramatyczna, jak „Kupiec Wenecki”; czy artykuł fabryczny, którego wytwórca hołduje hasłu: „Mój towar jest na sprzedaż, ale moje zasady – nie"; – jeśli badacz kwestii żydowskiej ma udział w jakimkolwiek przedsiębiorstwie przemysłowym lub handlowym, wówczas pierwszą „odpowiedzią Żydów jest „bojkot".Technicznie sprawa przedstawia się w sposób następujący: zaczyna się od „szeptów”.Poczynają się nagle rozchodzić niepokojące pogłoski.„Patrzcie, jak się z nim rozprawimy’ – słychać zewsząd.Dziennikarze żydowscy przyjmują zasadę „jedna pogłoska dziennie".Żydzi wynajmujący chłopców do kolportażu gazet (wszystkie narożniki ulic i wszystkie najkorzystniejsze miejsca są zajęte przez żydowskich „padorne”, którzy pozwalają tam sprzedawać tylko swoim chłopcom) – wydają im polecenie, aby powtarzali pewne wiadomości w swoich okrzykach ulicznych, „nowy krzyk codziennie" [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|