Fredro Aleksander luby panieńskie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A n i e l aDlaczego?G u s t a wDługiej trzeba by rozprawy;Lecz krótko mówiąc, dla odwiecznej sprawyI pojedynku, co ze sobą mieli Mój stryj i ojciec Anieli.A n i e l aAnieli?G u s t a wImię stosowne39 jedno macie obie,Którego odgłos, bijąc w serce moje,Budzi swym dzwiękiem lube niepokoje.Stąd jakiś pociąg zaraz w pierwszej dobie,Jakby ku siostrze, uczułem ku tobie.A n i e l aDziwnie!G u s t a wO, gdyby ja tylko kochałem40,A męki moim tylko były działem!Ale czuć zawsze, że każde szarpnięcieEchem bolesnym powtarza się skrycie39Im i ę s t o s o w n e bo wywodzące się od słowa anioł.40g d y b y.k o c h a ł e m składnia niepoprawna, prowincjonalizm częsty w stronach rodzinnych Fredry.70W drugiej istocie, droższej nam nad życie,To wszelkich cierpień przechodzi pojęcie!To przeciw sobie zwraca własną rękę,By zgasić czucie i wzajemną mękę!A n i e l aprzestraszona, aż prawie do płaczuPanie Gustawie!.co to jest?.O, Boże!Zabić się, zabić!.to bardzo nieładnie,To grzech, wielki grzech; kto w niego popadnieNa tamtym świecie wiecznie cierpieć może.Szybka rozmowa:G u s t a wRatuj mnie.A n i e l az pośpiechemBędę, będę lecz czy mogę?G u s t a wMożesz.A n i e l ajak wyżejO śmierci nie będę słyszała?G u s t a wNie.A n i e l aJa się jeszcze dotąd trzęsę cała.G u s t a wChcesz więc?.A n i e l aAle jak?.G u s t a wJa ci wskażę drogę:Wstaw się do matki.A n i e l aDobrze, ja się wstawię.G u s t a wNiech mi przebaczy.A n i e l a71O, przebaczy pewnie.G u s t a wProś!A n i e l aBędę prosić, błagać, płakać rzewnie,Aż mi przyrzeknie pomagać w tej sprawie;Lecz nie rozpaczaj, mój panie Gustawie.G u s t a wW twoim więc ręku szczęście, życie moje.A n i e l aW moim? Dlaboga!G u s t a wMatka uproszona.A n i e l aAch, będzie, będzie, tego się nie boję Lecz, koniec końców, cóż potrafi ona?G u s t a wStryja przebłaga.A n i e l aradośniePrawda! wyśmienicie!Biegnę bez zwłoki, tu idzie o życie.G u s t a wPrzebóg! nie teraz miałaby przyczynęOskarżać stryja o zbyt wielką winę,%7łe twą spokojność, nawet przyszłość całą,Chcąc mnie powierzyć, narażał zbyt śmiało.To by ich przyjazń niechybnie zerwało,A ja nieszczęsny, cel gniewu stron obu,Cóż bym mógł zrobić, jak wstąpić do grobu.A n i e l aAch, cóż więc czynić?G u s t a wChcesz mi pomóc?A n i e l aChętnie.G u s t a w72Zostańmy zatem tak, jak do tej chwili:Ja niby zawsze zakochany w tobie,Ty na tę miłość patrząc obojętnie.A pózniej, gdy nas już będą naglili,Głośne, wyrazne oświadczenie zrobię,Ty mi odmówisz w podobnym sposobie,Tym zwrotem twoję matkę to nie zdziwi,A mój stryjaszek, choć się nieco skrzywi,Brak posłuszeństwa zarzucać nie będzie.Wtedy dopiero wzywam twej obrony Przebłagasz matkę, oświecisz w tym względzie.A n i e l aRozumiem, dobrze.G u s t a wcałuje w rękęWięc bez nienawiści?.A n i e l aBędę się cieszyć, jak się nasz plan ziści.G u s t a wPamiętaj, zawsze postępując śmiele,Ile ci ufam, jak zwierzyłem wiele.Jeśli opuścisz w tej smutnej potrzebie,Ja w świecie nie mam nikogo prócz ciebie;W tobie jedyna opieka, obrona,Bez ciebie szczęścia nadzieja stracona.O, niech z twej ręki Anielę otrzymam,A dosyć czucia, dosyć życia ni� mam,Bym mógł odwdzięczyć dobro mi nadane,Com go niegodny, lecz godnym się stanę.Całuje ją w rękę z uczuciem. Przy ostatnim wierszu wszedłszy R a d o s t, nie widziany, dajebrawo, klaszcząc w ręce. SCENA DRUGAA n i e l a, G u s t a w, R a d o s t.A n i e l aSłyszał?.G u s t a wCo? słyszał?R a d o s t73Brawo, dzieci, brawo!G u s t a wrzucając się na kolana przed R a d o s t e mPrzebacz mi, stryju!R a d o s tcofając się zadziwionyA! a to co znaczy?G u s t a wposuwając się za nim, cichoKiedyś już słyszał, łajże mnie, a żwawo.R a d o s tGuciu!G u s t a wcichoGniewaj się.głośnoLituj się rozpaczy!w tył się skłaniając, jakby odtrąconyNiech mnie twa ręka srodze nie odpycha!cichoA gniewajże się, stryjaszku, do licha!R a d o s tSłuchaj no, trzpiocie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum