Crichton Michael Czlowiek terminal

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Czuję się zmęczony, nic poza tym.Bardzo zmęczony.Czasami odnoszę wraże-nie, że jestem cykającą bombą zegarową, a wy wszyscy bez przerwy się zastanawiacie,kiedy eksploduję. Tak pan to odbiera? rzekł lekarz, odruchowo poprawiając kołdrę okrywającąBensona.Spoglądał jednak na wykreślane przez aparat monitorujący krzywe.Nie zauważył ni-czego szczególnego. Cyk, cyk mruknął Benson, ponownie zamykając oczy. Cyk, cyk.McPherson zmarszczył brwi.Zdążył się już oswoić z mechaniczno-elektrycznymimetaforami Bensona, pamiętał zresztą, że pacjent jest owładnięty ideą maszyn przejmu-jących władzę nad ludzmi.Sądził jednak, że podobne zdania tuż po operacji. Czuje pan jakiś ból? Nie.Trochę mnie szczypie za uchem, jakbym się uderzył w to miejsce.Nic pozatym.75McPherson domyślał się, że chodzi o ból kości, nadwerężonej przez wiercenie otwo-rów. Jak po upadku? W ogóle jestem upadłym człowiekiem.Poddałem się już. Czemu? Procesowi przekształcania mnie w maszynę. Otworzył nagle oczy i uśmiechnąłsię szeroko. Lub w bombę zegarową. Czuje pan jakiś dziwny zapach? Może coś innego, niezwykłego?Zerknął szybko na monitor EEG umieszczony nad łóżkiem, ale rytm zmian krzy-wych rysowanych na ekranie wskazywał na normalną fazę alfa; nie dostrzegł oznakzbliżającego się ataku agresji. Nie, nic podobnego. Niemniej czuje się pan tak, jakby miał zaraz eksplodować?Pomyślał jednocześnie, że tę rozmowę powinna prowadzić Janet Ross. Mniej więcej odparł Benson. W nadchodzącej wojnie wszyscy możemy eks-plodować. Co pan przez to rozumie? Wygląda pan na strapionego. Jestem co najwyżej zmieszany.Jak mam rozumieć tę wzmiankę o nadchodzącejwojnie? Niedługo dojdzie do bezpośrednich starć między ludzmi i maszynami.Mózgczłowieka jest przestarzały, wie pan?To było coś nowego, McPherson do tej pory nie słyszał od Bensona podobnychuwag.Spoglądał na leżącego w łóżku mężczyznę.Gruba warstwa bandaży na ramie-niu i głowie potęgowała wrażenie, że górna część ciała Bensona jest nieproporcjonalniewielka, jakby rozdęta. Właśnie.Mózg ludzki osiągnął granice swoich możliwości, jest wyeksploatowany,dlatego zaczął wytwarzać nowe pokolenie istot myślących.To one.Dlaczego czuję siętak strasznie zmęczony? Ponownie zamknął oczy. Jest pan wycieńczony po operacji. A miał to być drobny zabieg. Uśmiechnął się, nie otwierając oczu.W chwilę pózniej zaczął cicho chrapać.McPherson patrzył na niego jeszcze przez chwilę, wreszcie odwrócił się w stronęokna i spojrzał na słońce zapadające w wody Pacyfiku.Pomyślał, że Benson dostał jedenz najładniejszych pokoi; między wieżowcami Santa Monica widać było nawet skrawekoceanu.Stał jeszcze przez kilka minut, ale tamten się nie obudził.W końcu wyszedł pocichu i zajrzał do dyżurki pielęgniarek, żeby dołączyć do karty chorobowej swoją no-tatkę.76��Pacjent przytomny, świadomy, orientuje się na wszystkie trzy sposoby.Przerwał na chwilę, uświadomiwszy sobie, że na dobrą sprawę nie wie, czy Bensonrozpoznaje osoby i miejsce, w którym się znajduje, oraz czy ma poczucie czasu.Niesprawdzał tego dokładnie.Ale na jego pytania odpowiadał całkiem do rzeczy, zatemMcPherson postanowił uznać to za pewnik.Jego rozumowanie jest spójne, wypowiedzi rzeczowe, wyraznie zaznacza się jednak ob-serwowana przed operacją psychoza dotycząca maszyn.Jest za wcześnie, aby wyciągać ja-kieś wnioski, lecz wszystko wskazuje na to, że wcześniejsze podejrzenia się sprawdziły i za-bieg w żaden sposób nie wpłynął na stan umysłowy pacjenta w okresach między atakamiepilepsji.Podpisał: Roger A.McPherson, lek.med.Przez chwilę patrzył na notatkę, po czym zamknął teczkę i odłożył ją na półkę.Byłzadowolony, w tym krótkim, rzeczowym tekście nie znalazły się żadne uwagi osobi-ste.Kartę należało traktować jak dokument urzędowy, który może być nawet przedsta-wiony jako dowód w sądzie.Co prawda nie spodziewał się, by teczka Bensona miała byćkiedykolwiek prezentowana w sądzie, ale wyznawał zasadę, że nigdy za wiele ostrożno-ści [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum