|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Faruk odrzekł, że jeśli jej to nie przeszkadza, jemu tym bardziej.Potem pocałowali się skromnie w policzek i usnęli jak dzieci.Następnego dnia kąpali się nago w pałacowym basenie.Wciąż jednak nie uprawiali seksu.Po koszmarnych przeżyciach małżeńskiej sypialni Irene z ulgą przyjmowała powściągliwość króla.Faruk wyznał dziewczynie miłość.Ponieważ Fatima Toussoun właśnie powiła dziewczynkę, Irene zapytała Faruka o jego stosunek do niej.Odrzekł, że posłał kochance kolię z pereł, lecz nie odwiedził ani jej, ani dziecka.Irene została oficjalną kochanką króla.Często pokazywali się razem publicznie.Zawsze jednak Faruk odmawiał towarzyszenia Irene na przyjęciach wydawanych przez znienawidzonych Brytyjczyków.W końcu Irene oddała się królowi także ciałem, on zaś zgolił dla niej brodę.Pragnął, by przeszła na islam.Ofiarował jej wysadzany drogimi kamieniami Koran, który miała uważnie przestudiować.Ludzie na ulicach wznosili na jej widok radosne okrzyki „Niech nam żyje Irene!”.Stała się faktyczną królową Egiptu, choć formalnie nie miała prawa do królewskiego tytułu.Farida pojawiała się u boku Faruka tylko przy oficjalnych okazjach.Jedyną osobą, nie akceptującą tego stanu rzeczy, była matka Irene, która nakazała jej opuścić rodzinny dom.Dziewczyna większość czasu spędzała więc w pałacu Abdin, olbrzymim budynku o pięciuset komnatach.Farida i inne kobiety Faruka przebywały w haremie, lecz Irene mieszkała wraz z monarchą w jego apartamentach.Podczas gdy Faruk zażywał szczęścia w ramionach kochanki, proniemieckie manifestacje na ulicach Kairu przybrały niepokojące rozmiary.Sprzyjającego Brytyjczykom premiera Egiptu zmuszono do ustąpienia.Sir Lampson zdecydowany był wybrać jego następcę.Pałac Abdin otoczyły brytyjskie tankietki, bramy zostały zamknięte, a Lampson poprowadził oddział żołnierzy po szerokich schodach, prosto do gabinetu króla.Tam pokazał Farukowi dokumenty abdykacji, dając mu do wyboru: podpisać je albo zaaprobować wybranego przez Brytyjczyków premiera.Łatwo przewidzieć decyzję nieszczęsnego monarchy.W 1943 roku niebezpieczeństwo ze strony Niemców osłabło, a romans króla zaczął stygnąć.Faruk i Irene udali się do domku myśliwskiego położonego w jednej z oaz na południe od Kairu.Towarzyszył im Humphrey Barker, którego Irene uważała za „nieślubnego syna króla Anglii”, oraz jego atrakcyjna przyjaciółka, Barbara Skelton.Pewnego wieczoru Irene spostrzegła, że Humphrey samotnie siedzi w saloniku nad szklanką whisky.Pobiegła na górę do sypialni króla.Drzwi były zamknięte na klucz.Waliła w nie, aż Faruk otworzył.Irene stwierdziła, że w ich olbrzymim łożu spoczywa naga Barbara.„Mam nadzieję, że wygodnie ci w moim łóżku?” – rzekła z przekąsem.Następnego ranka Faruk, Irene i Barbara zasiedli razem do śniadania.Gdy podano croissanty, Irene rzekła do rywalki: „Jaka szkoda, że nie masz czasu na dokończenie posiłku.Wezwano cię pilnie do Kairu”.Już wcześniej kazała spakować bagaże Barbary.Teraz wepchnięto ją do samochodu.„Coś ty zrobiła – narzekał Faruk.– To była niezwykła kobieta, fantastyczna”.Irene nie rozmawiała z nim aż do wieczora.Po powrocie do stolicy zatrzymała się u przyjaciółki.Faruk przyrzekał, że uczyni ją królową Egiptu.Miała urodzić mu syna i dziedzica.Wkrótce Irene spotkała niejakiego Percivala Baileya, brytyjskiego oficera.Rozgorzał namiętny romans.Faruk podążał za nimi wszędzie jak zbity pies.Gdy udawali się na kolację czy dancing, pozostawiał na ich stoliku swój tropikalny hełm lub laskę, aby wiedzieli, że widział ich razem.Po sześciu tygodniach odbył się ślub Irene.Miała teraz paszport brytyjski.Gdyby go nie otrzymała, nigdy nie zdołałaby wydostać się z Egiptu.Nim wyjechała do Anglii, odwiedził ją adiutant króla, Antonio Pulli.Powiedział jej, że była jedyną kobietą, jaką Faruk kiedykolwiek kochał.Teraz odjeżdża, on zaś obawia się o życie swojego pana.Król nie je, nie pije i całymi dniami leży apatyczny w łóżku.Irene postanowiła odwiedzić Faruka po raz ostatni.Był wściekły.Jeśli opuści Egipt – groził – nigdy nie będzie jej wolno powrócić.Oświadczył, że wyda wojnę jej pobratymcom, Żydom.„Wyłysieję! Oślepnę! Będę zadawał się z dziwkami! Spędzę resztę życia na hazardzie!” – krzyczał.Jak się okazało, nie rzucał słów na wiatr.Irene wyjechała i zamieszkała w Sutton Place, posiadłości ciotki swego męża, księżnej Sutherland.Z czasem dom ten kupił potentat naftowy J.Paul Getty.Po rozwodzie z Baileyem była kochanka króla została żoną brazylijskiego milionera.Choć Irene sądziła, że łatwo pozbyła się Barbary Skelton, okazało się, iż nie była to jedynie przelotna przygoda.Barbara po raz pierwszy ujrzała Faruka w Marsylii, gdy miała zaledwie szesnaście lat.Udawała się wówczas do Indii ze swym wujem Dudleyem.W czasie drugiej wojny światowej trafiła do Egiptu jako szyfrantka ministerstwa spraw zagranicznych.Faruk zauważył ją pewnego wieczoru w nocnym klubie.Następnego dnia odwiedził ją królewski koniuszy i przekazał zaproszenie na weekend do Fajum.Później król i jego nowa towarzyszka widywali się na ogół raz w tygodniu [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|