ADAM MICKIEWICZ pantadeusz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Brzechaczu! - wrzasn�� Klucznik.- Ja ci� wnet naucz�!I dobywszy zza pasa swe �elazne klucze,Okr�ci� wko�o g�owy, puSci� z ca�ej mocy;P�k �elaza wylecia� jako kamie� z procy.Pewnie �eb Protazemu rozbi�by na �wierci;Szcz�Sciem, schyli� si� Woxny i wydar� si� Smierci.Porwali si� z miejsc wszyscy, chwil� by�a g�uchaCichoS�, a� S�dzia krzykn��: W dyby tego zucha!Hola, ch�opcy! - i czeladx rzuci�a si� �wawoCiasnym przejSciem pomi�dzy Scianami i �aw�.Lecz Hrabia krzes�em w Srodku zagrodzi� im drog�I na tym sza�cu s�abym utwierdziwszy nog�: Wara! - zawo�a�.- S�dzio! nie wolno nikomuKrzywdzi� s�ug� mojego w moim w�asnym domu;Kto ma na starca skarg�, niech j� mnie prze�o�y.Zyzem w oczy Hrabiemu spojrza� Podkomorzy: Bez waScinej pomocy ukara� potrafi�Zuchwa�ego szlachetk�; a WaS�, MoSci Grafie,Przed dekretem ten zamek za wczeSnie przyw�aszczasz;Nie Wa� tu jesteS panem, nie Wa� nas ugaszczasz;Siedx cicho, jakeS siedzia�; jeSli siwej g�owyNie czcisz, to szanuj pierwszy urz�d powiatowy.169 Co mi? - odmrukn�� Hrabia.- DoS� ju� tej gaw�dy!Nudxcie drugich waszymi wzgl�dy i urz�dy.DoS� ju� g�upstwa zrobi�em wdaj�c si� z Wa�pa�stwemW pijatyki, które si� ko�cz� grubija�stwem.Zdacie mi spraw� z mego honoru obrazy.Do widzenia po trzexwu - pódx za mn�, Gerwazy!Nigdy si� odpowiedzi takiej nie spodziewa�Podkomorzy; w�aSnie swój kieliszek nalewa�,Gdy zuchwalstwem Hrabiego ra�ony jak gromem,Opar�szy si� o kielich butlem nieruchomym,G�ow� wyci�gn�� na bok i ucha przy�o�y�,Oczy rozwar� szeroko, usta wpó� otworzy�;Milcza�, lecz kielich w r�ku tak pot�nie cisn��,�e szk�o dxwi�kn�wszy p�k�o, p�yn w oczy mu prysn��.Rzek�byS, i� z winem ognia w dusz� si� nala�o,Tak oblicze sp�on�o, tak oko pa�a�o.Zerwa� si� mówi�, pierwsze s�owo niewyraxnieMle� w ustach, a� przez z�by wylecia�o: B�axnie!Grafi�tko! ja ci�.Tomasz, karabel�! Ja tuNaucz� ciebie mores, b�axnie! Daj go katu!Wzgl�dy, urz�dy nudz�, uszko delikatne!Ja ci� tu zaraz po tych zauszniczkach p�atn�!Fora za drzwi! do korda! Tomasz, karabel�!Wtem do Podkomorzego skocz� przyjaciele;S�dzia porwa� mu r�k�: Stój Pan, to rzecz nasza,Mnie tu naprzód wyzwano; Protazy, pa�asza!170Puszcz� go w taniec jako niedxwiadka na kiju.Lecz Tadeusz S�dziego wstrzyma�: Panie Stryju,Wielmo�ny Podkomorzy, czy� si� Pa�stwu godziWdawa� si� z tym fircykiem, czy tu nie ma m�odzi?Na mnie si� zdajcie, ja go nale�ycie skarc�;A Wasze�, panie Smia�ku, co wyzywasz starce,Obaczym, czyli jesteS tak strasznym rycerzem;Rozprawimy si� jutro, plac i bro� wybierzem.DziS uchodx, pókiS ca�y!Dobra by�a rada;Klucznik i Hrabia wpadli w obroty nie lada.Przy wy�szym ko�cu sto�a wrza� tylko krzyk wielki,Ale z ostrego ko�ca lata�y butelkiKo�o Hrabiego g�owy.Strwo�one kobietyW proSby, w p�acz; Telimena, krzykn�wszy: Niestety!Wznios�a oczy, powsta�a i pad�a zemdlona,I przechyliwszy szyj� przez Hrabi ramiona,Na pierS jego z�o�y�a swe piersi �ab�dzie.Hrabia, cho� zagniewany, wstrzyma� si� w zap�dzie,Zacz�� cuci�, ociera�.Tymczasem Gerwazy,Wystawiony na sto�ków i butelek razy,Ju� zachwia� si�, ju� czeladx zakasawszy pi�Scie,Rzuca�a si� na� zewsz�d hurmem, gdy na szcz�ScieZosia, widz�c szturm, skoczy i litoSci� zdj�taZas�ania starca, na krzy� rozpi�wszy r�cz�ta.-Wstrzymali si�;171Gerwazy z wolna ust�powa�,Znikn�� z oczu, szukano, gdzie si� pod stó� schowa�,Gdy nagle z drugiej strony wyszed� jak spod ziemi,Podnios�szy w gór� �aw� ramiony silnemi,Okr�ci� si� jak wiatrak, oczySci� pó� sieni,Wzi�� Hrabi� i tak oba �aw� zas�onieniCofali si� ku drzwiczkom; ju� dochodz� progów,Gerwazy stan��, jeszcze raz spojrza� na wrogów,Duma� chwil�, niepewny, czy cofa� si� zbrojnie,Czyli z nowym or�em szuka� szcz�Scia w wojnie.Obra� drugie; ju� �aw� jak taran murowyW ty� dxwign�� dla zamachu, ju� ugi�wszy g�owy,Z wypi�t� naprzód piersi�, z podniesion� nog�Mia� wpaS�.ujrza� Wojskiego, uczu� w sercu trwog�.Wojski, cicho siedz�cy z przymru�onem okiem,Zdawa� si� pogr��ony w dumaniu g��bokiem;Dopiero gdy si� Hrabia z Podkomorzym sk�óci�I S�dziemu pogrozi�, Wojski g�ow� zwróci�,Za�y� dwakro� tabaki i przetar� powieki.Chocia� Wojski S�dziemu by� krewny daleki,Ale w goScinnym jego domu zamieszka�y,O zdrowie przyjaciela by� niezmiernie dba�y.Przypatrywa� si� zatem z ciekawoSci� walce,Wyci�gn�� z lekka na stó� r�k�, d�o� i palce,Po�o�y� nó� na d�oni, trzonkiem do paznokciaIndeksu, a �elazem zwrócony do �okcia,Potem r�k� w ty� nieco wychylon� kiwa�,Niby bawi�c si�, lecz si� w Hrabiego wpatrywa�.172Sztuka rzucania no�ów, straszna w r�cznej bitwie,Ju� by�a zaniechana podówczas na Litwie,Znajoma tylko starym; Klucznik jej probowa�Nieraz w zwadach karczemnych.Wojski w niej celowa�,Wida� z zamachu r�ki, �e silnie uderzy,A z oczu �acno zgadn��, �e w Hrabiego mierzy(Ostatniego z Horeszków, chocia� po k�dzieli).Mniej baczni m�odzi ruchów starca nie poj�li;Gerwazy zbladn��, �aw� Hrabiego zak�ada,Cofa si� ku drzwiom. �apaj! - krzykn�a gromada.Jako wilk obskoczony znienacka przy ScierwieRzuca si� oSlep w zgraj�, co mu uczt� przerwie,Ju� goni, ma j� szarpa�, wtem Sród psiego wrzaskuTrzas�o ciche pó�korcze.wilk zna je po trzasku,Rledzi okiem, postrzega, �e z ty�u za chartyMySliwiec wpó� schylony, na kolanie wsparty,Rur� ku niemu wije i ju� cyngla tyka;Wilk uszy spuszcza, ogon podtuliwszy zmyka,Psiarnia z tryumfuj�cym rzuca si� ha�asemI skubie go po kud�ach, zwierz zwraca si� czasem,Spojrzy, klapnie paszcz�k�, i bia�ych k�ów zgrzytemLedwie pogrozi, psiarnia pierzcha ze skowytem:Tak i Gerwazy z groxn� cofa� si� postaw�,Wstrzymuj�c napastników oczyma i �aw�,A� razem z Hrabi� wpadli w g��b ciemnej framugi.173 �apaj! - krzykniono znowu; tryumf by� nied�ugi:Bo nad g�owami t�umu Klucznik niespodzianieUkaza� si� na chorze przy starym organieI z trzaskiem j�� wyrywa� o�owiane rury.Wielk� by kl�sk� zada�, uderzaj�c z góry.Ale ju� goScie t�umnie wychodzili z sieni,Nie Smieli kroku dosta� s�udzy potrwo�eniI chwytaj�c naczynia w Slad panów uciekli,Nawet nakrycia z cz�Sci� sprz�tów si� wyrzekli.Któ� ostatni, nie dbaj�c na groxby i razy,Ust�pi� z placu bitwy? - Brzechalski Protazy.On, za krzes�em S�dziego stoj�c niewzruszenie,Ci�gn�� woxnie�skim g�osem swoje oSwiadczenie,A� sko�czy� i z pustego zszed� pobojowiska,K�dy zosta�y trupy, ranni i zwaliska [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum