w. Faustyna Kowalska DZIENNICZEK DUCHOWY(2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Są to tajemneprzebaczenia, o których wie tylko Jezus i ja - jest to tajemnica Miłosierdzia Jego, któreogarnia każdą oddzielnie duszę.Za tę niepojętą dobroć Twoją, uwielbiam Cię, o Stwórco iPanie, całym sercem i duszą moją.A choć to uwielbienie moje jest tak nędzne i małe, jednakjestem spokojna, bo wiem, że Ty wiesz, że ono jest szczere, choć tak nieudolne.(Dz 1692)1693.PAN JEZUS OSOBIZCIE POMAGAA ZW.FAUSTYNIE PROWADZI ZAPISKIDUCHOWEKiedy pisałam powyższe słowa, ujrzałam Pana Jezusa pochylonego nade mną izapytał: - Córko Moja, co ty piszesz? - Odpowiedziałam: piszę o Tobie, Jezu, o Twoimutajeniu w Najświętszym Sakramencie, o Twojej niepojętej Miłości i Miłosierdziu kuludziom.I powiedział mi Jezus: - Sekretarko najgłębszej tajemnicy Mojej, wiedz o tym, żejesteś w wyłącznej poufałości ze Mną, twoim zadaniem jest napisać wszystko, co ci dajępoznać o Moim Miłosierdziu dla pożytku dusz, które czytając te pisma doznają w duszypocieszenia i nabiorą odwagi zbliżać się do Mnie.A więc życzę Sobie, abyś wszystkiechwile wolne poświęciła pisaniu.O Panie, ale czy zawsze mieć będę choćby niedługą chwilęna to, aby coś zapisać? - I odpowiedział Jezus: - Nie twoją jest rzeczą myśleć o tym, czyńtylko tyle ile możesz, Ja złożę zawsze okoliczności tak, iż to czego żądam z łatwościąwypełnisz.(Dz 1693)1694.ZW.FAUSTYNA Z AAGODNOZCI ODNIOSAA SI DO PEWNEJ OSOBY, KT�RAJEJ ZAWINIAA KAAMSTWEMDziś odwiedziła mnie pewna świecka osoba, przez którą miałam wielkie przykrości,która nadużyła mojej dobroci kłamiąc wiele rzeczy.W pierwszej chwili, gdy ją zobaczyłam,ścięła mi się krew w żyłach, gdyż stanęło mi wszystko przed oczyma, co przez nią wycierpiećmusiałam, choć jednym słowem od nich uwolnić bym się mogła.I przyszła mi myśl, aby jejdać poznać prawdę stanowczo i natychmiast.Ale w jednej chwili stanęło mi MiłosierdzieBoże przed oczyma i postanowiłam tak z nią postępować, jakby postąpił Jezus, będąc na424moim miejscu.Zaczęłam z nią rozmawiać łagodnie, a kiedy zapragnęła rozmawiać ze mnąsam na sam, wtenczas dałam jej jasno poznać jej smutny stan duszy, w sposób bardzodelikatny.Widziałam jej głębokie wzruszenie, choć kryła przede mną.W tej chwili weszłaosoba trzecia, a więc rozmowa nasza sam na sam została skończona.Osoba ta prosi mnie oszklankę wody i jeszcze dwie rzeczy inne, a to chętnie jej uczyniłam zadość.Jednak gdybynie łaska Boża, nie w stanie bym była tak z nią postąpić.Kiedy odeszły, dziękowałam Boguza łaskę, która mnie wspierała w tym czasie.(Dz 1694)1695.PAN JEZUS POCHWALIA ZW.FAUSTYN ZA OPISANE WY%7łEJ ZACHOWANIEWtem usłyszałam te słowa: - Cieszę się, żeś postąpiła, jako prawdziwa córka Moja.Bądz zawsze miłosierna, jako Ja miłosierny jestem.Kochaj wszystkich z miłości kuMnie, choćby największych wrogów, aby się mogło w całej pełni odbić w sercu twoimMiłosierdzie Moje.(Dz 1695)1696.Z AASK BO%7ł WSZYSTKO JEST MO%7łLIWEO Chryste, choć tak bardzo wielkich wysiłków trzeba, ale z łaską, Twoją wszystkomożna.(Dz 1696)1697.ZW.FAUSTYNA W CIERPIENIU UPODABNIAAA SI DO PANA JEZUSADziś czuję się dość dobrze i cieszyłam się, że będę mogła odprawić godzinę świętą.Kiedy zaczęłam godzinę świętą w tej samej chwili spotęgowały się cierpienia fizyczne tak, żenie byłam zdolna do modlitwy.Kiedy przeszła godzina święta ustały też i moje cierpienia iskarżyłam się Panu, że tak bardzo pragnęłam zatopić się w Jego gorzkiej męce, a cierpieniemoje nie pozwoliło mi.Wtem odpowiedział mi Jezus: - Córko Moja, wiedz o tym, że jeżelici daję odczuć i głębiej poznać Moje cierpienia, jest to łaska Moja; ale kiedy doznajeszzaćmienia umysłu, a cierpienia twoje są wielkie, wtenczas bierzesz żywy udział w Mojejmęce i upodabniam cię zupełnie do Siebie; twoją jest rzeczą poddawać się woli Mojej,więcej w tych właśnie chwilach, aniżeli kiedykolwiek.(Dz 1697)1698.ZW.FAUSTYNA OPISUJE ZACHOWANIE DUSZ KONAJCYCH W R�%7łNYCHSTANACH GRZESZNOZCICzęsto towarzyszę duszom konającym i wypraszam im ufność w Miłosierdzie Boże ibłagam Boga o wielkość łaski Bożej, która zawsze zwycięża.Miłosierdzie Boże dosięganieraz grzesznika w ostatniej chwili, w sposób dziwny i tajemniczy.Na zewnątrzwidzimy, jakoby było wszystko stracone, lecz nie tak jest; dusza oświecona promieniemsilnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłąmiłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga [przebaczenie] i win i kar, a na zewnątrznie daje nam żadnego znaku, ani żalu, ani skruchy, ponieważ już na zewnętrzne rzeczyoni nie reagują.O, jak niezbadane jest Miłosierdzie Boże.Ale o zgrozo - są też dusze,które dobrowolnie i świadomie tę łaskę odrzucają i nią gardzą.Chociaż już w samymskonaniu, Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny, że jeżeli dusza chce, mamożność wrócić do Boga.Lecz nieraz u dusz jest zatwardziałość tak wielka, że świadomie425wybierają piekło, udaremnią wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi do Boga zanoszą inawet same wysiłki Boże.(Dz 1698)1699.ZW.FAUSTYNA OPISUJE WIELK WARTOZ SAMOTNOZCIJ.M.J.Samotność - ulubione moje chwile,Samotność - lecz zawsze z Tobą Jezu i Panie,Przy Twym Sercu przechodzi mi czas mile,I przy Nim dusza moja znajduje odpocznienie.Gdy serce przepełnione Tobą i pełne miłości,A dusza czystym żarem płonie,Wtenczas pośród największego opuszczenia nie dozna dusza samotności,Bo spoczywa na Twym łonie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum