w. Faustyna Kowalska DZIENNICZEK DUCHOWY(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.(Dz 619)619.ZW.FAUSTYNA POSTANAWIA WSZYSTKO CZYNI DLA ZBAWIENIA DUSZTakże prosiłam na początku postu, o zmianę rachunku szczegółowego i otrzymałamtaki szczegół, że wszystko, co będę czynić w czystej intencji zadośćuczynienia za grzeszni-ków, to mnie utrzymuje w ustawicznym łączeniu z Bogiem i ta intencja udoskonala czynymoje, bo wszystko, co czynię, czynię dla dusz nieśmiertelnych.Wszystkie trudy i zmęczenianiczym mi są, kiedy pomyślę, że jednają dusze grzeszne z Bogiem.(Dz 619)186620.MATKA BO%7łA UCZY ZW.FAUSTYN POKORYMaryja, ma Mistrzyni, która mnie poucza zawsze jak żyć dla Boga.Rozpromienia sięduch mój w Twojej cichości i pokorze, o Maryjo.(Dz 620)621.PAN JEZUS PRZEZNACZA WEDAUG SWEGO UZNANIA AASKI DUSZOMCZYZCOWYM, ZA KT�RE SI MODLIMYW pewnej chwili, kiedy weszłam na pięć minut na adorację i modliłam się za pewnąduszę, zrozumiałam, że nie zawsze modlitwy nasze Bóg przyjmuje za te dusze, za któremy się modlimy, ale przeznacza za inne dusze i nie przynosimy im ulgi, jakie cierpią wogniu czyśćcowym; jednak modlitwa nasza nie ginie.(Dz 621)622.PAN B�G SAM DECYDUJE O STOPNIU ZJEDNOCZENIA Z DUSZ WYBRANPoufne obcowanie duszy z Bogiem.Bóg zbliża się do duszy w sposób szczególny,wiadomy tylko Bogu i duszy.Nikt nie dostrzega tej tajemniczej łączności, w tej łącznościprzewodniczy miłość i dokonuje wszystkiego tylko miłość.Jezus udziela się duszy w sposóbłagodny, słodki, a w głębi Jego jest spokój.Jezus udziela jej wiele łask i czyni ją zdolną dopodzielenia Jego myśli wieczystych i odsłania duszy nieraz Swe Boskie zamiary.(Dz 622)623.OJCIEC ANDRASZ ROZUMIE POTRZEB POWSTANIA ZAKONU POKUTNEGOKiedy mi Ojciec Andrasz powiedział, że dobrze by było, aby w Kościele Bożymistniała grupa dusz, które by wypraszały miłosierdzie Boże, bo naprawdę my wszyscy tegomiłosierdzia potrzebujemy, po tych jego słowach, dziwne światło wstąpiło w duszę moją.O,jak dobry jest Pan.(Dz 623)624.ZW.FAUSTYNA DOZWIADCZA GORYCZY POSAUSZECSTWA18.03.1936 roku.W pewnej chwili prosiłam Pana Jezusa, ażeby Sam zaczął pierwszykrok przez jakąś zmianę, albo jakiś czyn zewnętrzny, albo niech mnie wydalą, bo sama niejestem w stanie opuścić tego Zgromadzenia i tak konałam więcej niż trzy godziny.Niemogłam się modlić, ale wolę swoją poddawałam woli Bożej.Na drugi dzień rano MatkaPrzełożona mówi mi, że Matka Generalna zabiera Siostrę do Warszawy; odpowiedziałamMatce, że może już nie pojadę, ale od razu tu wystąpię.Uważałam, że to jest ten znakzewnętrzny, o który Boga prosiłam.Matka Przełożona [nie] odpowiedziała na to, ale jednakpo chwili zawołała mnie znowu i powiedziała: - wie Siostra co, jednak niech Siostra jedzie,niech się Siostra nie liczy ze stratą podróży, chociażby Siostra miała zaraz wrócić zpowrotem.Odpowiedziałam dobrze, pojadę i chociaż mi ból przedzierał duszę, bowiedziałam, że przez to wyjeżdżanie odciągnie się ta sprawa, jednak zawsze staram się byćposłuszna pomimo wszystkiego.(Dz 624)187625.%7łYCIE W NOWYM ZAKONIE MA BY POKORNE, JAK %7łYCIE MATKI BO%7łEJWieczorem, kiedy się modliłam, powiedziała mi Matka Boża: - życie wasze ma byćpodobne do życia Mojego, ciche i ukryte, nieustannie się jednoczyć z Bogiem i prosić zaludzkością i przygotować świat, na powtórne przyjście Boga.(Dz 625)626PAN JEZUS ZAPEWNIA ZW.FAUSTYN O SWEJ POMOCYWieczorem w czasie benedykcji, chwilę dusza moja obcowała z Bogiem Ojcem,czułam, że jestem na Jego ręku, jako, dziecię i usłyszałam w duszy te słowa: - Nie lękaj się,córko Moja niczego, wszyscy przeciwnicy rozbiją się u nóg Moich.- Po tych słowachwstąpił w duszę moją tak głęboki spokój i taka dziwna cisza wewnętrzna.(Dz 626)627.PAN JEZUS PONOWNIE ZAPEWNIA ZW.FAUSTYN O SWEJ POMOCYKiedy się skarżyłam Panu, że mi odbiera tę pomoc i znowuż będę Sama i nie będęwiedziała jak postępować, usłyszałam te słowa: - Nie lękaj się, Ja zawsze jestem z tobą.Potych słowach znowuż głębia spokoju wstąpiła w duszę moją.Jego obecność przeniknęła mniena wskroś w sposób odczuwalny.Duch mój był zalany światłem, a i ciało brało w tym udział.(Dz 627)628.PAN JEZUS PRZEZ ZW.FAUSTYN ROZPRASZA WTPLIWOZCI PEWNEJSIOSTRZE ZAKONNEJWieczorem w ostatnim dniu, jak miałam wyjechać z Wilna, jedna Siostra, starsza jużwiekiem, odkryła mi stan swojej duszy; powiedziała mi, że już od paru lat cierpiwewnętrznie, że zdaje jej się, że wszystkie spowiedzi jej są zle odprawiane i, że mawątpliwości czy też jej Pan Jezus przebaczył.Zapytałam się jej, czy kiedy mówiła o tymspowiednikowi, odpowiedziała mi, że już wiele razy o tym mówiła spowiednikowi i zawszemi mówią spowiednicy, żebym była spokojna, a jednak cierpię bardzo i nic mi nie przynosiulgi i wciąż zdaje mi się, że mi Bóg nie przebaczył.Odpowiedziałam jej, niech Siostra będzieposłuszna spowiednikowi i być zupełnie spokojna, bo to jest na pewno pokusa.Ona jednak zełzami w oczach błagała, żebym się zapytała Pana Jezusa, czy jej przebaczył i czy jejspowiedzi są dobre czy nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum