|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na kilka miesiêcy przed œmierci¹ pilnie zasiêga³ wró¿by z trzewi zwierz¹t ofiarnych, lecz ani razu nie otrzyma³ pomyœlnego wyniku.57.Umar³ w trzydziestym drugim roku ¿ycia, w tym samym dniu, w którym ongiœ zg³adzi³ Oktawie.Œmieræ jego wywo³a³a tak niepohamowan¹ radoœæ powszechn¹, ¿e lud w czapeczkach frygijskich biega³ po ca³ym Rzymie.Nie brak³o jednak i takich, którzy przez d³ugi czas zdobili jego grobowiec wiosennymi i letnimi kwiatami, wystawiali na mównicy publicznej to jego pos¹gi, przybrane w szaty senatorskie, to jego obwieszczenia publiczne, tak jakby ¿y³ jeszcze i mia³ powróciæ wkrótce ku zgubie swych wrogów.Co wiêcej, Wologezus 153, król Fartów, wys³a³ do senatu pos³ów w celu wznowienia przymierza, jednoczeœnie prosz¹c usilnie, aby czczono pamiêæ Nerona.Po dwudziestu latach, w czasach mojej m³odoœci, ukaza³ siê ktoœ nieokreœlonego stanu l54, podaj¹cy siê che³pliwie za Nerona.Imiê jego tak¹ ¿yczliwoœæ zyska³o u Fartów, ¿e zapalczywie go poparli i o ma³o na tron cesarski nie wprowadzili.'"Bogini Syryjska (Dea Syria), bóstwo schy³ku pogañstwa, czczone przez niewolników, wyzwoleñców, wreszcie przez urzêdników i cesarzy.Boginiê tê znano tak¿e jako Astartê, starobabiloñsk¹ Isztar, opiekunkê astrologii, lub Dianê z Efezu wielopierœn¹, wreszcie Kybelê.153 V o l o g a e s u s I, brat Tyrydatesa.154 Mia³ to byæ Terentius Maximus, który w czasach Tytusa podawa³ siê w Azji za Nerona [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|