Honore de Balzac Ojciec Goriot (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dawano wczoraj we Włoskim Cyrulika 43.Nigdy nie słyszałem równie rozkosznejmuzyki rzekł. Mój Boże, jacyż szczęśliwi są ci, którzy mają własną lożę!Ojciec Goriot chwycił te słowa w lot, jak pies poruszenie pana.43 Cyrulik sewilski popularna opera Rossiniego.64 Wy, mężczyzni, opływacie jak pączki w maśle rzekła pani Vauquer. Robicie, co wamsię podoba. Jak pan wrócił? spytał Vautrin. Pieszo odparł Eugeniusz. Ja rzekł kusiciel nie lubiłbym połowicznych przyjemności, chciałbym jechać doteatru we własnym powozie, do własnej loży i wracać wygodnie.Wszystko albo nic! to mojadewiza. Dobra dewiza dodała pani Vauquer. Będzie pan może u pani de Nucingen szepnął Eugeniusz do Goriota. Przyjmie pana zpewnością z otwartymi rękami; będzie chciała dowiedzieć się tysiąca szczegółów o mnie.Słyszałem, że uczyniłaby wszystko w świecie, aby bywać u mojej kuzynki, wicehrabiny deBeaus�ant.Nie zapomnij pan powiedzieć córce, że nadto ją kocham, aby nie pamiętać oziszczeniu tego marzenia.Rastignac udał się szybko do kolegium, starał się jak najkrócej zostać w tym wstrętnymbudynku.Przewałęsał się prawie cały dzień, wydany na pastwę owej gorączki, jaką znająmłodzi ludzie trawieni zbyt żywą nadzieją.Pobudzony rozumowaniem Vautrina, tonąłwłaśnie w refleksjach nad społeczeństwem, nad życiem, kiedy w Parku Luksemburskimspotkał przyjaciela swego Bianchona. Skąd ta poważna mina? rzekł medyk, ujmując go pod rękę i wiodąc go wzdłuż pałacu. Złe myśli mnie dręczą. W jakim rodzaju? Myśli to rzecz, którą można uleczyć. Jak? Poddając się im. %7łartujesz, a nie wiesz, o co chodzi.Czytałeś Russa?44 Owszem. Przypominasz sobie, jak pyta czytelnika, co by uczynił, gdyby mógł się stać bogatym,zabijając w Chinach, jedynie mocą swojej woli, nie ruszając się z Paryża, starego mandaryna? Tak. No i?. Ba! Jestem właśnie przy trzydziestym trzecim mandarynie. Nie żartuj.No więc, gdyby ci udowodniono, że rzecz jest możliwa i że wystarczyskinienie głową, zrobiłbyś?. A stary ten mandaryn? Ale ba! Młody czy stary, sparaliżowany czy zdrów jak ryba, nahonor.Do paralusza! Otóż nie. Jesteś zacny chłopiec, Bianchon.Ale gdybyś kochał kobietę tak, żebyś wariował dla niej,i gdyby ci trzeba było pieniędzy, dużo pieniędzy, na jej stroje, na powóz, na wszystkiefantazje wreszcie? Ależ ty mi odbierasz rozum i chcesz, żebym rozumował! Otóż, Bianchon, ja jestem szalony, ulecz mnie.Mam dwie siostry, dwa anioły piękności,czystości, i chcę, aby były szczęśliwe.Skąd w ciągu pięciu lat wziąć dwieście tysięcyfranków na posag dla nich? Bywają, widzisz, okoliczności, gdzie trzeba puszczać się na grubągrę i nie zużywać szczęścia na groszaki. Ależ ty stawiasz kwestię, która nastręcza się w zaraniu życia każdemu, i chcesz przeciąćwęzeł gordyjski mieczem.Aby tak sobie poczynać, mój drogi, trzeba być AleksandremWielkim, inaczej idzie się na galery.Co do mnie, jestem szczęśliwy ze skromnej egzystencji,jaką sobie stworzę na prowincji, gdzie po prostu obejmę warsztat po ojcu.Upodobaniaczłowieka dadzą się zaspokoić w najmniejszym kółku równie pełno co w olbrzymim kręgu.Napoleon nie jadł dwóch obiadów i nie mógł mieć więcej kochanek, niż ich znajdzie student44chodzi o Jana Jakuba Rousseau.65medycyny, kiedy jest internem u kapucynów.Szczęście, mój drogi, zawsze będzie sięmieściło między naszą stopą a ciemieniem: czy kosztuje rocznie milion, czy sto ludwików,wrażenie jest zawsze jedno i to samo.Konkluzja: darujmy Chińczykom życie. Dziękuję, dobrze mi zrobiło pogadać z tobą, Bianchon! Będziemy zawsze przyjaciółmi. Słuchaj no rzekł student medycyny wychodząc z wykładu Cuviera w OgrodzieBotanicznym spostrzegłem tę Miszonicę i Poireta rozmawiających na ławce z jegomością,którego widziałem w czasie zeszłorocznych rozruchów w okolicy Izby i który robi na mniewrażenie szpicla ucharakteryzowanego na poczciwca mieszczucha, żyjącego z renty.Wartoby uważać na tę parę; powiem ci czemu.Do widzenia, idę na wykład, już czwarta.Skoro Eugeniusz wrócił do domu, zastał ojca Goriot, który nań czekał. O! rzekł starowina ma pan list od niej.Aadne pismo, co?Eugeniusz otworzył list i czytał:Ojciec powiedział mi, że pan lubi włoską muzykę.Byłabym szczęśliwa, gdyby mi panuczynił tę przyjemność i zechciał przyjąć miejsce w mojej loży.W sobotę będziemy mieliFodor i Pellegriniego; pewna tedy jestem, że mi pan nie odmówi.Mąż polecił mi panazaprosić bez ceremonii na obiad.Jeżeli pan przyjmie, sprawi mu pan tę satysfakcję, że niebędzie musiał dzwigać jarzma małżeńskiego towarzysząc mi.Proszę nie odpowiadać, tylkoprzyjść oraz przyjąć uprzejme wyrazy odD.de N. Niech mi pan pokaże rzekł poczciwiec, skoro Eugeniusz przeczytał list. Pójdzie pan,nieprawdaż? dodał powąchawszy papier. Jak to ładnie pachnie.Jej paluszki dotykałytego!Kobieta nie rzuca się w ten sposób na szyję mężczyznie pomyślał. Chce się mnąposłużyć, aby ściągnąć z powrotem de Marsaya.Jedynie wściekłość może popchnąć kobietędo takich rzeczy. I cóż rzekł ojciec Goriot nad czym pan myśli?Eugeniusz nie znał szału próżności, jaki ogarnął pewne kobiety w tej dobie, i nie wiedział,że aby sobie otworzyć drzwi arystokratycznych salonów, żona bankiera zdolna była dowszystkich poświęceń.W owej epoce zaczynała się moda, aby powyżej wszystkich kobietstawiać te, które dopuszczono do sosjety Saint-Germain, tzw [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum