balzac honoriusz komedia ludzka iv

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pan de Nueil był jeszcze w wieku, gdy mężczyzna daje sięwziąć na te kaprysy, na tę grę, która tak podnieca kobiety i którą przedłużają, bądz to abywytargować swoje warunki, bądz aby się dłużej sycić swą władzą, której rychłe uszczuplenieprzeczuwają instynktem.Ale te drobne ceregiele alkowiane, mniej liczne niż formalnościkonferencji londyńskiej, zajmują w historii prawdziwej miłości zbyt mało miejsca, aby o nichwspominać.Pani de Beaus�ant i pan de Nueil spędzili trzy lata w willi nad Jeziorem Genewskim, którąwynajęła wicehrabina.%7łyli tam sami, nie widując nikogo, nie zajmując sobą nikogo, pływającłódką, wstając pózno, słowem szczęśliwi tym szczęściem, o którym marzymy wszyscy.Do-mek ich był skromny, z zielonymi żaluzjami, otoczony szerokim balkonem z płóciennymdaszkiem: prawdziwy domek kochanków, mieszkanko z białymi kanapami, cichymi dywa-22nami, świeżymi obiciami, gdzie wszystko lśniło radością.Z każdego okna jezioro ukazywałosię w innej postaci; w oddali góry i ich mgliste, barwne, ulotne kontury; nad nimi piękne nie-bo, przed nimi długi obrus wody kapryśnej, zmiennej.Wszystko dokoła zdawało się marzyć,wszystko im się uśmiechało.Poważne sprawy powołały pana de Nueil do Francji: brat i ojciec jego umarli; trzeba byłoopuścić Genewę, Kochankowie kupili ten dom, byliby chcieli skruszyć góry i spuścić wodę zjeziora, aby zabrać wszystko z sobą.Pani de Beaus�ant udała się za panem de Nueil.Spienię-żyła swój majątek, kupiła w sąsiedztwie Manerville znaczną posiadłość, przylegającą do ma-jątku Gastona, i tam mieszkali razem.Pan de Nueil oddał bardzo rycersko matce swojej do-chód z Manerville w zamian za swobodę, jaką mu zostawiła w trybie życia.Majątek pani deBeaus�ant znajdował się tuż koło miasteczka, w jednej z najładniejszych okolic doliny Auge.Tam kochankowie wznieśli między sobą a światem zapory, których ani przesądy społeczne,ani ludzie nie mogli przebyć, i odnalezli swoje piękne dni z Szwajcarii.Przez całych dziewięćlat kosztowali szczęścia, którego nie ma potrzeby opisywać; zakończenie tej przygody po-zwoli z pewnością odgadnąć wszystkie jego słodycze tym, których dusza zdolna jest zrozu-mieć poezję i modlitwę w tysiącu ich odcieni.Tymczasem margrabia de Beaus�ant (ojciec jego i starszy brat umarli), mąż pani de Bea-us�ant, cieszył się doskonałym zdrowiem.Nic lepiej nie działa na nasze zdrowie niż pewność,iż uszczęśliwilibyśmy kogoś naszą śmiercią.Pan de Beaus�ant był to jeden z owych ironicz-nych i upartych ludzi, którzy, podobni właścicielom dożywocia, znajdują jedną przyjemnośćwięcej budząc się co rano w doskonałym zdrowiu.Poza tym wielki galant, nieco metodyczny,ceremonialny, wyrachowany, zdolny oświadczyć swą miłość kobiecie równie spokojnie, jaklokaj powiada: Dano do stołu.Ta notatka biograficzna co do osoby margrabiego ma na celu podkreślić brak wszelkichwidoków na połączenie margrabiny z panem de Nueil.Otóż po tych dziewięciu latach szczęścia, najsłodszych, jakie kobieta zdołała kiedy prze-żyć, pan de Nueil i pani de Beaus�ant znajdowali się w położeniu równie naturalnym i równiefałszywym jak to, w którym tkwili od początku tej przygody: moment fatalnego przesilenia,moment, który trudno jest uchwycić, ale którego terminy można oznaczyć z matematycznąścisłością.Hrabina de Nueil, matka Gastona, nie zgodziła się nigdy uznać pani de Beaus�ant.Była tooschła i cnotliwa kobieta, która wielce legalnie dopełniała szczęścia nieboszczyka pana deNueil.Pani de Beaus�ant zrozumiała, że ta czcigodna matrona musi być jej wrogiem i że bę-dzie się starała wyrwać Gastona z tego niemoralnego i bezbożnego życia.Byłaby wolałasprzedać majątek i wrócić do Genewy.Ale to by znaczyło okazać nieufność Gastonowi, niebyła zdolna do tego.Zresztą on właśnie bardzo się zapalił do posiadłości Valleroy, gdzie roz-począł różne melioracje.Czyżby to nie znaczyło wyrwać go z owego mechanicznego szczę-ścia, którego kobiety pragną zawsze dla swych mężów, a nawet dla kochanków? Pojawiła sięw okolicy niejaka panna de la Rodi�re: dwadzieścia dwa lata i czterdzieści tysięcy frankówrenty.Gaston spotykał tę herytierę w Manerville za każdym razem, kiedy obowiązki go tamsprowadzały [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum