corneille pierre, racine jan baptiste tragedie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Teraz powstań na zdrajcę największego w świecie,Choć z boleścią nim jestem, zostać nim chcę przecie.Ja twym słusznym wyrzutom oporu nie zrobię,Mnie one tyle ulgi przyniosą co tobie;Wylej wszystkie przekleństwa, wszystkiezłorzeczenia,Ja nie twych skarg, ja twego lękam się milczenia;W mym sercu skryte świadki na zawsze osiędą,Gdy zamilkniesz, tym więcej udręczać mię będą.HERMIONAMiło mi, że w tak szczerym, otwartym sposobiePrzynajmniej sprawiedliwość sam oddajesz sobie!%7łe uroczyste związki zrywać się nie wzdrygaszI występek występkiem tak zimną krwią ścigasz.I byłożby to zgodne z bohatera sławąObietnicę zrobioną mieć sobie za prawo?Nie, nie wiem, jaką korzyść z twej zdrady otrzymasz;Wiem, że się nawet z tego, co mówisz, nadymasz.Powinności.czy temu wierny jesteś słowu,%7łe kochając Trojankę do mnie wracasz znowu;To opuszczasz, to znowu szukasz w jednej porzeCórkę Heleny albo wdowę po Hektorze.Na jej skronie koronę kładniesz i na moje,Troję burzysz na Greków, a Greków na Troję.To mi bohater, co moc nad sercem zachowa,Co nie jest niewolnikiem raz danego słowa!.134Dla przypodobania się tej, co tobą włada,Niczym krzywoprzysięstwo, wiarołomstwo, zdrada!Wszedłeś zmieszany twarzy mojej widzieć bladośćI pójdziesz w jej objęciu okazać stąd radość.Chciałbyś mię za jej wozem płaczącą oglądać?O, za wiele by było tego jeszcze żądać!Jeszczeż się i za taką chcesz ubiegać chwałą?Alboż to do tej pory wsławiłeś się mało?Kiedy Hektora ojciec laty obciążonyZ pobitych synów żadnej już nie miał obrony,Tyś po samą rękojeść miecz w piersi mu wtłoczył,Resztęś z niego krwi wiekiem ostygłej wytoczył;Już w krwi tonącą Troję niszczyły płomienie,Gdyś twój miecz tak okrutnie topił w Poliksemie,%7łe z odrazą patrzali na to Grecy sami.Cóż nie dopniesz wsławiony takimi dziełami?PYRUSZnam to sam.nie wspominaj tak okropnej sceny;Zemsta to była, zemsta za krzywdę Heleny!Zawsze mi w oczach stoją tylu ofiar cienie,Ale puśćmy już przeszłe rzeczy w zapomnienie.Widząc cię obojętną, niebu składam dzięki,%7łe bez mej winy inne zajęły mię wdzięki.Serce moje, co rzeczą zraża się i małą,Ciebie znać lepiej, w siebie wchodzić nie umiało.Moja by wina wiecznie zadawalać rany;Ale byłżem niewierny nie będąc kochany?Swojego niewolnika nie chciałaś mieć we mnie,Ja cię nie zdradzam, i to może ci przyjemnie;Serca nasze nie były zrodzone dla siebie,Ulegaliśmy tylko wskazanej potrzebieI do miłości dla mnie nic cię nie skłaniało.HERMIONAJa ciebie nie kochałam? I toż ci za mało?Ja wzgardziłam dla ciebie królami naszymi!Ja cię szukam w twych krajach, w obcej dla mnieziemi,Ja, chociażeś niewdzięczny, stąd się nie oddalam,Ja w mych Grekach dobroci zbytkiem gniew zapalam!Ja kazałam im moje krzywdy znosić skromnie!Ja myślałam, że jeszcze powrócisz się do mnie,%7łe prędzej albo pózniej sam poznasz się w błędzieI że wydarte serce oddane mi będzie.Kochałam niewiernego.cóż gdybyś był stały?I dziś choć tak spokojnie twe usta wyznałyTo, przez co mych boleści nie skończę aż w grobie,Zdrajco!.nie wiem, czy jeszcze nie kocham sięw tobie!135Ale, panie, gdy gniewne nieba tak zrządziły,%7łe twemu sercu teraz kto inny jest miły,Już zezwalam niechaj się wasz hymen nie zwłóczy,Ależ niech na to moje nie patrzą się oczy.Już podobno ostatni raz przed tobą staję,Zwlecz ślub do jutra.potem zrób, jak ci się zdaje.Milczysz, niewierny.myślisz, że mi jest tajemne,Jak liczysz wszystkie chwile tu strawione ze mną.Leć do swojej Trojanki.chwila wielką stratą!.%7łe ci tu czas zabiera inna.cierpisz na to.Z serca do niej przemawiasz, szukasz jej oczyma.Uciekaj precz stąd.tu cię nic już nie zatrzyma.Mnieś dał słowo, jej teraz idz składać przysięgę,Idz, zdrajco, hańbij bogów najświętszą potęgę!.Nie zapomną te bogi.sprawiedliwe bogi,%7łe cię dla mnie przysięga wiąże, zdrajco srogi!Idz, zanieś jej przed ołtarz serce mnie ręczono,Idz ale zadrżysz, gdy tam ujrzysz Hermijonę.SCENA SZ�STAP y r u s, F e n i k sFENIKSPanie, słyszysz? uważaj.rzecz niemałej wagi,Gdy gniew kochanki mścić się nabierze odwagi.Aatwo ona tu znajdzie wsparcie i obronę,I jej, i Greków krzywda razem są złączone!.Orest jeszcze ją kocha.może ta przyczyna.PYRUSAndromaka mię czeka idz pilnuj jej syna.136AKT PITYSCENA PIERWSZAHERMIONA samaGdzie jestem? Co mam czynić? Jak rozpacz mną miota!Jakie uczucie, jakaż dręczy mię zgryzota!Błąkam się nic pewnego przed sobą nie widzę;Ach, nie wiem, czyli kocham, czyli nienawidzę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum