|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powiedziawszy to smok Fafnir skręcił się w boleściach i legł martwy, nawet w chwili śmierci nie odzyskując ludzkiej postaci.Wtedy Regin podszedł do Sigurda, mówiąc:- Witaj, panie i władco! Odniosłeś wspaniałe zwycięstwo kładąc trupem Fafnira, przeciw któremu nikt nie odważył się wystąpić! Jednak był moim bratem, ja także jestem winien jego śmierci, dlatego też zrób to, o co cię poproszę, aby wymazać plamę zabójstwa: wyjmij serce smoka, upiecz je nad ogniem i daj mi do zjedzenia.Wtedy cala wina obciąży mnie, a ty nie będziesz w ogóle niczemu winien, bo po prostu zabiłeś smoka i nic więcej.Sigurd przychylił się do prośby Regina i gdy ten odszedł na bok i położył się w wysokich wrzosach, wsadził serce smoka na drąg i zaczął je opiekać nad ogniem.Po chwili Sigurd dotknął palcem serca smoka chcąc sprawdzić, czy już jest upieczone, i sparzył się gorącą krwią, więc szybko włożył palec do ust.Skoro tylko zlizał z palca krew smoka, natychmiast zaczai rozumieć śpiew ptaków.Posłyszał rozmowę dzięciołów na sąsiednich drzewach.- Oto siedzi Sigurd - mówił jeden z nich - i piecze serce smoka, ale nie dla siebie.A przecież gdyby zjadł je sam, byłby najmądrzejszym człowiekiem na świecie.- A tam leży Regin - dodał drugi - i obmyśla, jak zamordować Sigurda i zabrać dla siebie całe złoto uzbierane przez Andvarego.A trzeci zapytał:- Dlaczego Sigurd nie zetnie głowy zdrajcy i nie zabierze złota?- Rzeczywiście, dlaczego? - zawołał Sigurd zrywając się na równe nogi.- Niech Regin uda się w tę samą drogę, co jego brat Fafnir.Wyciągnął swój miecz Gram i odciął Reginowi głowę.Potem zjadł na kolację serce smoka i ułożył się do snu na stosie złota Andvarego w jaskini Fafnira.Ale najpierw wsunął na palec pierścień Andvarego.Rankiem, kiedy ładował złoto na grzbiet Granego, posłyszał że ptaki śpiewają nową pieśń.W górze na Hindarfjall stoi zamek z tarcz,Strzeże go ze wszech stron śmigły ognia mur.W zamku leży Brynhild w mocy ciernia snu,Najpiękniejsza z dziewic, jaką znal ten kraj.Gdy ją Sigurd znajdzie - zbudzi się ze snu –To wyrok Odina - zbudzi się ze snu.Usłyszawszy to Sigurd skoczył na konia i pojechał ku Hindarfjall.Wkrótce zobaczył wielki ogień na górze.Jechał dalej, aż na szczycie Hindarfjallu ujrzał ścianę płomienia otaczającą zamek zbudowany z tarcz, na którego wieży powiewała flaga.Podciął ostrogami Granego i przeskoczył płomienie bez żadnej szkody dla siebie i konia.Zsunął się z siodła i wszedł do zamku o ścianach z tarcz.Leżała tam jak martwa postać w złocistej zbroi.Sigurd szarpnął za hełm, ale pancerz zdawał się zrośnięty z ciałem, musiał więc go poprzecinać.Pod ostrzem miecza Grama twardy metal rwał się jak płótno.Dostrzegł wówczas Sigurd, że w zbroi tej leży nie rycerz, ale piękna złotowłosa dziewczyna, która śpi spokojnie, nie starzejąc się, nie potrzebując jedzenia ani picia.Nachylił się i pocałował ją, a wtedy wzrok jego padł na tkwiący w jej ciele cierń.Wyciągnął go ostrożnie, a dziewczyna obudziła się z czarodziejskiego snu i spojrzała na niego.- Ach! - szepnęła.- Jesteś z pewnością Sigurdem, zwycięzcą smoka, bo jak było to przepowiedziane, masz na głowie hełm przerażenia Fafnira.Sama widzę, że jesteś najmężniejszy i najlepszy z mężczyzn, masz złotorude włosy, szerokie ramiona, bystre oczy i potrafisz pięknie mówić.- Pani - rzekł Sigurd - nie pomyliłaś się co do mojego imienia.Sigmund syn Volsunga był moim ojcem, a ja jestem Sigurd, zwany także zabójcą Fafnira, gdyż zabiłem smoka i zabrałem skarb Andvarego, którego strzegł.- Ale kim ty jesteś? I czemu pogrążona byłaś w czarodziejskim śnie w tym zamku opasanym ścianą płomieni?Wówczas ona odparła:- Jestem Brynhild, córka potężnego króla.Byłam dziewicą Odina, jedną z Walkirii, które towarzyszą mu w łowach, a w dzień bitwy wychodzą, aby i zaprowadzić do Walhalli tych, którym on każe umrzeć.Pewnego dnia tak się zdarzyło, że walczyli ze sobą dwaj rycerze, z których jeden był stary, a drugi młody.Odin przyrzekł zwycięstwo staremu i posłał mnie, abym przyniosła śmierć młodemu.Złamałam rozkaz Odina i zabiłam starego rycerza.Za ten czyn z wyroków Odina nie mogę już być Walkirią, ale muszę wziąć sobie męża i iść drogą do śmierci jak inne kobiety.Jednak wszechojciec zlitował się nade mną i przysiągł, że zdobędzie mnie tylko najdzielniejszy z rycerzy, sam Sigurd Volsung [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|