|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A jeśli nadal tęsknimy do bardziej bezpośrednich form kontaktu, mamy do dyspozycji jeszcze inne jego formy: dotykanie jakiegoś zwierzęcia lub przedmiotu nieożywionego w zastępstwie ciała innego człowieka, do którego tak naprawdę chcielibyśmy się zbliżyć, albo wreszcie, kiedy nie istnieje już żadne inne rozwiązanie, dotykanie własnego ciała.W następnych trzech rozdziałach omówię sposoby wykorzystywania zwierząt, przedmiotów i własnych ciał jako substytutów bliskich ludzi.6.SUBSTYTUTY INTYMNOŚCIW świecie dorosłych, pełnym stresów i obcych ludzi, szukamy pociechy u osób nam drogich.Jeśli są oni obojętni lub nazbyt zaabsorbowani problemami, jakie niesie współczesne życie, i przez to nie spełniają naszych oczekiwań, grozi nam psychiczny niedosyt owego podstawowego wsparcia, jakie daje kontakt cielesny.Jeśli wskutek moralizatorstwa zbałamuconej mniejszości przejawy intymności ze strony naszych bliskich ulegają zahamowaniu, bo dali sobie wmówić, że korzystanie z rozkoszy dotyku jest grzeszne i nieprzyzwoite, wówczas nawet w otoczeniu osób najbliższych i najukochańszych możemy odczuwać głód dotyku i fizyczną samotność.Jako gatunek jesteśmy jednak na tyle przemyślni, że nie mając tego, czego bardzo pragniemy albo potrzebujemy, wkrótce znajdujemy odpowiedni substytut.Jeśli nie doznajemy miłości w obrębie rodziny, wkrótce zaczynamy jej poszukiwać gdzie indziej.Zaniedbywana żona znajduje sobie kochanka, a małżonek kochankę i znów rozkwita intymność cielesna.Niestety, takie substytuty nie zawsze wpływają korzystnie na istniejące jeszcze przejawy życia rodzinnego, stanowią bowiem dla nich konkurencję i bywa, że je całkowicie zastępują, co wywołuje mniejsze czy większe spustoszenia w życiu społecznym.Mniej szkodliwe było rozwiązanie omówione w poprzednim rozdziale, czyli kontakt ze specjalistami mającymi patent na dotykanie.Takie kontakty mają tę wielką zaletę, że nie stanowią zwykle konkurencji dla relacji wewnątrz rodziny.Szeroki zakres intymności ze strony masażysty, jeżeli tylko stosowany jest w sposób ściśle profesjonalny, nie może służyć za powód do rozwodu.Ale nawet zawodowy dotykacz, jak najbardziej oficjalnie upoważniony do dotykania, z fizjologicznego punktu widzenia nie przestaje być dorosłym człowiekiem i dlatego nieuchronnie widzi się w nim potencjalne zagrożenie seksualne.Rzadko mówi się otwarcie o "dostrzeganiu" tego zagrożenia, jeśli nie brać pod uwagę sporadycznych dowcipów.Społeczeństwo nakłada natomiast coraz więcej ograniczeń na istotę i kontekst wyspecjalizowanych przejawów intymności.Przede wszystkim rzadko przyznajemy, że one w ogóle istnieją.Na tańce idziemy nie po to, żeby kogoś dotykać, tylko po to, żeby się "zabawić".Do doktora idziemy z powodu wirusa, a nie żeby się podnieść na duchu.Do fryzjera idziemy, żeby się ostrzyc czy uczesać, a nie po to, żeby dać się popieścić po głowie.Wszystkie te oficjalne funkcje są naturalnie bardzo przekonujące i ważne.Muszą takie być, aby zamaskować coś innego, co się dokonuje w tym samym czasie, mianowicie poszukiwanie przyjaznego kontaktu cielesnego.Gdy oficjalne funkcje tracą na znaczeniu, zbyt wyraźnie ujawnia się ta niezaspokojona potrzeba kontaktu i wtedy rodzą się natrętne pytania o nasz styl życia, na które wolelibyśmy raczej nie odpowiadać.Jednak podświadomie zdajemy sobie sprawę z gry, jaka się tu toczy, i w ten sposób pośrednio związujemy ręce, które mogłyby nam udzielić pieszczoty.Czynimy to, bezwiednie stosując się do konwencji i kodeksów, które regulują postępowanie redukujące nasze lęki seksualne.Po prostu akceptujemy abstrakcyjne reguły właściwej etykiety i mówimy sobie wzajemnie, że pewnych rzeczy się "nie robi" i że nie są one "stosowne".Niegrzecznie jest pokazywać palcem, nie mówiąc już o dotykaniu.Niegrzecznie jest okazywać swoje uczucia.Dokąd więc mamy się zwrócić? Odpowiedź ma przyjemną i pieszczotliwą postać kociaka leżącego na kolanach.Otóż zwracamy się do innych gatunków stworzeń [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|