Eco Umberto Baudolino (4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miał krótką brodę i mięsiste wargi, które rozchyliły się nieco, ukazującdwa jedyne zęby zwierzęce i śnieżnobiałe.Wszyscy trzej wytrzeszczali wielkie zdzi-wione oczy o zrenicach lśniących jak szkło.Wszyscy byli otuleni w płaszcze, jeden byłbiały, drugi zielony, trzeci zaś purpurowy, a spod płaszczy wystawały wedle barbarzyń-skiej mody trzy pary spodni, lecz z czystego adamaszku ha5�owanego sznurami pereł.Baudolino pobiegł czym prędzej do cesarskiego obozu i udał się do Reginalda.Kanclerz od razu zrozumiał, jaką wartość ma odkrycie Baudolina, i powiedział: Trzeba działać w tajemnicy i szybko.Nie da się wynieść całego relikwiarza, zbyt-83nio rzucałby się w oczy.Jeśli ktoś tutaj domyśli się, co znalazłeś, bez wahania spróbujenam to wydrzeć, by zawiezć do swojego miasta.Każę przygotować troje mar i wynie-siemy ich nocą poza mury, rozpowiadając, że to ciała trzech walecznych przyjaciół, któ-rzy polegli podczas oblężenia.Sprawą zajmiesz się ty, Poeta i mój famulus.Potem zosta-wimy ich w spokoju, żadnego pośpiechu.Zanim zawiozę ich do Kolonii, trzeba przygo-tować jakieś godne wiary świadectwa dotyczące pochodzenia relikwii i samych magów.Wyruszysz jutro do Paryża, gdzie przecież znasz uczone osoby, i odnajdziesz wszystko,co ma związek z historią magów.W nocy trzej królowie zostali przeniesieni do krypty w kościele Zwiętego Jerzego zaMurami.Reginald chciał ich zobaczyć, lecz na widok relikwii wyrzucił z siebie stek zło-rzeczeń zaiste niegodnych arcybiskupa. Portki? I to nakrycie głowy, które wygląda jak czapka wędrownego kuglarza! Panie Reginaldzie, widać tak ubierali się ówcześnie mędrcy ze Wschodu.Przedlaty oglądałem w Rawennie mozaikę, na której trzej magowie są przedstawieni na suknicesarzowej Teodory w ten mniej więcej sposób. No właśnie, to coś, co może przekonać jakichś graeculi z Bizancjum.Ale wyobra-żasz sobie, że mogę pokazać w Kolonii magów ubranych jak linoskoczki? Przebierzemyich. A jak? spytał Poeta. Jak? Pozwoliłem, byś jadł i pił niby wielki pan, choć piszesz ledwie dwa albo trzywiersze na rok, a ty mi mówisz, że nie wiesz, jak ubrać tych, którzy pierwsi złożyli hołdnaszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi? Ubierz ich wedle tego, co wyobrażają sobie lu-dzie, jak biskupa, papieża, archimandrytę! Skąd mam wiedzieć? Kościół większy i biskupstwo zostały splądrowane.Może uda się odzyskać choćtrochę świętych paramentów.Spróbuję zapewnił Poeta.Była to straszna noc.Paramenta znaleziono, a także coś, co wyglądało na trzy tiary,kłopot był jednak z obnażeniem trzech mumii.Twarze były jak żywe, lecz ciała pozacałkowicie zasuszonymi dłońmi zmieniły się w plecionki z łoziny i słomy i rozpa-dały się przy każdej próbie dotknięcia szat. Nieważne rzucił Reginald. Gdy raz znajdą się w Kolonii, nikt nie będzieotwierał relikwiarza.Wypchajcie ich patykami, byleby zachowali sztywność, wieciechyba, jak to się robi ze strachem na wróble.Z całym należnym szacunkiem. Panie Jezu! żalił się Poeta. Nawet gdybym się upił do utraty przytomności,nie przyszłoby mi do głowy, że mogę dobierać się od tyłu do królów magów. Zamilcz i do roboty odparł Baudolino. Pracujemy dla chwały cesarstwa.Poeta wykrzykiwał przerażające bluznierstwa, a magowie wyglądali teraz jak kardy-nałowie świętego Kościoła rzymskiego.84Nazajutrz Baudolino wyruszył w drogę.Kiedy dotarł do Paryża, Abdul, jak mało ktoznający się na sprawach tyczących Wschodu, zaprowadził go do pewnego kanonika odZwiętego Wiktora, który wiedział jeszcze więcej niż on. Magowie, ho, ho! wykrzyknął kanonik. Tradycja powołuje się na nich bezustanku, wspomniało o nich wielu Ojców, lecz trzy Ewangelie przemilczały ich, cytatyzaś z Izajasza i innych proroków nie są wcale przejrzyste: ktoś odczytał je, jakby mówiłyo magach, lecz może być i tak, że mówią o czymś innym.Kim byli, jak się zwali napraw-dę? Jeden powiada, że Hormitz z Seleukei, król Persji, Jazdegard, król Saby, i Peroz, królSzeby; drugi twierdzi, że Hor, Basander, Karundas.Lecz według innych godnych wiaryautorów nazywają się Melkon, Gaspar i Balthasar albo też Melko, Kaspar i Fadizzarda.A może Magalath, Galgalath i Saracen.A może Appeliusz, Amerus i Damaskus. Appeliusz i Damaskus brzmi przepięknie i przywodzi na myśl odległe ziemie oznajmit Abdul, błądząc wzrokiem gdzieś w dali. A czemu Karundas nie? odparował Baudolino. Niepotrzebne nam imiona,które podobają się tobie, lecz imiona prawdziwe.Kanonik zaś ciągnął: Ja skłaniałbym się do imion Bithisarea, Melichior i Gataspha, przy czym pierw-szy to król Godolii i Saby, drugi Nubii i Arabii, trzeci Tarszisz i wyspy Egriseula.Czyznali się nawzajem, zanim wyruszyli w podróż? Nie, spotkali się w Jerozolimie i roz-poznali w cudowny sposób.Ale inni utrzymują, że byli mędrcami i mieszkali na MonsVictorialis lub górze Vaus, z której wierzchołka wypatrywali znaków na niebie i na którąwrócili po odwiedzeniu Jezusa, pózniej zaś dołączyli do apostoła Tomasza, by ewange-lizować Indie, tyle że nie było ich trzech, ale dwunastu. Tuzin królów magów? Nie za dużo? To samo mówi Jan Złotousty.Wedle innych nazywali się Zhrwndd, Hwrmzd,Awstsp, Arsk, Zrwnd, Ayhw, Arthsyst, Astnbwzn, Mhrwq, Ahsrs, Nsrdyh i Mrwdk.Należy jednak zachować ostrożność, gdyż Orygenes powiada, że było ich trzech jaksynów Noego i trzech jak Indie, z których pochodzili.Choćby magów było i tuzin pomyślał Baudolino w Mediolanie znalazło siętrzech i na tym trzeba budować całą prawdopodobną historię [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum