Carroll Jonathan Calujac ul

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wielka piękność jest jak grubas, który wsiada do zatłoczonego autobusu.Wszyscymuszą się ścieśnić, żeby zrobić mu miejsce.Przez wszystkich rozumiem rozsądek,smak, inteligencję.Poślubiłem piękność i będę jej dozgonnie wdzięczny, że wydała naświat naszą córkę.Reszta jest milczeniem.W końcu Cassandrze udało się wyrwać telefon matce i umówiliśmy się.Nie rozma-wialiśmy zbyt wiele od czasu, gdy wybuchłem na nią w związku z informacjami o Vero-nice.Rozmowa zaczęła się dość ostrożnie, ale gdy usłyszała o meczu, rozluzniła się zu-pełnie i wszystko wróciło do normy.Zanim odłożyła słuchawkę, spytała z wahaniem,czy Iwan też może przyjść.Powiedziałem, że tak.Wolałbym być z nią sam, ale wiedzia-łem, że teraz, gdy w jej życiu pojawił się mężczyzna, chce jak najczęściej przebywaćw jego towarzystwie.Pojechałem pociągiem do miasta i spotkaliśmy się przy informacji na Grand CentralStation.Gdy zbliżyłem się do nich, prowadzili ożywioną rozmowę.Cass była ubranaw ogrodniczki i czapkę baseballową Boston Red Sox.Iwan miał na sobie czarny pod-koszulek z napisem �e Evil Superstars.Na plecach widniał tytuł ich najnowszegoalbumu Mam w dupie szatana.Zdałem sobie sprawę, że rozmawiają po francusku.Wywarło to na mnie tak wielkie wrażenie, że nie mogłem się oprzeć odruchowi, byobjąć oboje ramionami i ruszyć w kierunku przejścia podziemnego.Mecz był przyjemnie nudny i większość czasu spędziłem, obserwując szczęście tejdwójki dzieciaków.Czy może być coś wspanialszego niż pierwsza miłość? Ten moment,kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że to wszechogarniające uczucie jest możliwe i żezdarzyło się właśnie jemu? Podobał mi się także kontrast między nimi: gdy Cass była106żywiołowa, Iwan był poważny i zamyślony.Przy nim zachowywała się zupełnie inaczejniż przy mnie.Przez lata przyglądałem się, jak ostrożnie stąpa po ziemi, uważając nakażdy krok i bojąc się powiedzieć niewłaściwe słowo.Teraz odrzuciła wszelką ostroż-ność: promieniała szczęściem i mówiła bez wahania wszystko, na co przychodziła jejochota.Rzecz jasna nie mogłem się powstrzymać od porównywania tych dwojga z Pau-line i Durantem.Czy chodzili razem na mecze baseballu? Czy flirtowali w ten sam sposób? W ciągutrzydziestu sekund sześć razy dotknęła jego ramienia.Pożerał ją wzrokiem, nierucho-miejąc ze szczęścia za każdym razem, gdy go dotykała.Podczas siódmej rundy wyszedłem do toalety, a potem poszedłem na piwo.Stojącw kolejce do baru, przyglądałem się leniwie atrakcyjnej, rudowłosej kobiecie, gdy nagleusłyszałem głos Iwana. Panie Bayer? Cześć, Iwan.Mów mi Sam.Chcesz piwo? Nie, dziękuję.Chciałbym z tobą chwilę porozmawiać, a nie chcę, żeby Cassandrausłyszała.Chodzi o twoją przyjaciółkę, pannę Lake. Veronicę? Nasze oczy spotkały się. Tak.Zadzwoniła do mnie.Nie wiem, jak to powiedzieć, więc może po prostu po-wiem, jak było.Powiedziała, żebym przestał ci zawracać głowę.Sprzedawca akurat wręczył mi piwo, ale już nie chciało mi się pić. Zawracać głowę? A w jaki to sposób zawracasz mi głowę? Z tą książką.Powiedziała, że nie chcesz, żebym ci pomagał w poszukiwaniach.I nie zrozum mnie zle, nie o to mi chodzi, ale wydało mi się dziwne, że to ona mi o tymmówi, a nie ty. Iwan, ona nie miała prawa tego mówić.Nigdy nie powiedziałem, że nie chcę two-jej pomocy. Mówiła to bardzo zdecydowanie. Ja też.Potrzebuję twojej pomocy i byłbym wdzięczny, gdybyś wyszukał mi kilkainformacji.Wprost nie mogę uwierzyć, że Veronica zadzwoniła do ciebie. Powoliskierowaliśmy się w stronę naszych miejsc. Powiedziała również, że nie podoba ci się, że chodzę z Cassandrą. Słuchaj, zapomnij o wszystkim, co ci mówiła.Bardzo się cieszę, że jesteście razem.Macie moje błogosławieństwo, bez względu na to, ile ono jest warte.Podobasz mi sięi podoba mi się sposób, w jaki traktujesz Cass.Nie mówiłbym tego, gdybym tak nie my-ślał.Iwan zatrzymał się i wyciągnął dłoń.Uścisnąłem ją mocno.107O drugiej w nocy zadzwonił telefon.Coś takiego może oznaczać tylko jedno z dwoj-ga: albo tragedię, albo pomyłkę.Nienawidzę obydwu. Halo? Z kim rozmawiam?W zaskoczeniu przedstawiłem się. Mam nadzieję, że ci nie przeszkadzam. Głos Veroniki był nerwowy i napięty.Odłożyłem słuchawkę.Jej głos w środku nocy podziałał na mnie jak wiadro zimnej wody.Tej nocy nie mia-łem już co marzyć o śnie.Mogłem zbudzić psa i zaproponować mu spacer, lecz znającmojego towarzysza, wiedziałem, że albo zignorowałby mnie kompletnie, albo po prostupierdnął w tym jednym był doskonały.Siedziałem więc w ciemnościach ze śmier-telną dawką adrenaliny w żyłach i nadmiarem Veroniki Lake w głowie.Zapaliłem świa-tło i przysiadłem na brzegu łóżka.Zrodek nocy ma swoją melodię, a ja za nią nie przepadam.W tej dzwoniącej wręczciszy wszystkie duchy zbierają się w greckim chórze, a głos każdego z nich jest bezlito-śnie wyrazny. Dlaczego nie zrobiłeś. zawodzi jeden. Ludzie uważają cię za głupca , Starzejesz się , Nie zrobiłeś tego , Nigdy tego nie zrobisz.Przed laty udałem się do pewnego psychoanalityka, który powiedział, żebym się niemartwił wszystko płynie, nic nie zostaje.Nie podoba ci się to, co jest dzisiaj tonic, jutro będzie inaczej.Zaśmiałem mu się w twarz i powiedziałem: Myli się pan wszystko zostaje.Te wielkie, tłuste robaki pamięci i zapomnienia zostają z namii choć niektóre zdychają, reszta pozostaje przy życiu, kręci się i wije.Ta cisza zaczynała być nieznośna.Ponieważ noc była ciepła, postanowiłem włożyćszlafrok i wyjść na zewnątrz.Dlaczego wcale nie byłem zaskoczony, gdy zobaczyłem tam Veronicę? Dlaczego wa-hałem się tylko przez moment, a potem podszedłem bliżej i usiadłem obok niej? Dzwoniłaś z telefonu komórkowego? Tak, siedzę tu od dawna, próbując zebrać się na odwagę, żeby zadzwonić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum