Wieczor panienski Izabela Pietrzyk

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. No! Więc jeśli panitwierdzi, że te efektowne zachowania Lidki i Marusi miałyby być dzisiaj zwielokrotnione, to jajuż chyba jednak wolę bombę atomową.Nie tylko facetom kompromitacji zaoszczędzi. I tyle warte jest poświęcenie kobiety! Leć! Narażaj życie! Daj się zastrzelić za cenęzobaczenia go.I co masz w zamian? W zamian powie ci, że jesteś głupia i nieodpowiedzialna! No, pani to mi akurat nie wygląda na taką, co by leciała i narażała życie, żeby spotkaćsię z facetem& A na jaką? Głos jej wyraznie złagodniał, a przez twarz przebiegł kokieteryjnyuśmiech. Na taką, która kazałaby snajperom doprowadzić faceta i trzymać go na muszce w czasiecałej randki!Wcisnęłam sobie do ust pół kołnierza od kurtki, ale nic to nie dało.Wyplułam go,wybuchając hamowanym od dłuższego czasu śmiechem. Nienawidzę cię! Oburzone spojrzenie Doroci jeszcze bardziej spotęgowało mój atakwesołości. Zdzira jesteś. Przepraszam wykrztusiłam z trudem, nie przestając się śmiać. Ale zawszepowtarzam, że moja wyobraznia mnie w końcu zgubi. I co takiego sobie niby teraz zwizualizowałaś? Snajperów w kominiarkach, którzywloką do mnie opierającego się rozpaczliwie Janka Kosa? Może być i Janek Kos.Chociaż akurat nie o nim konkretnie myślałam. Otarłampłynące z oczu łzy. Wyobraziłam sobie faceta, z którym ćwierkasz, a na jego czole, klatcepiersiowej i na& na tym& no& na rozporku& no właśnie, na rozporku, widać czerwonelaserowe światełka z wycelowanej w niego broni.Przyznaj, że to zabawne. Jak cholera! Popatrzyła na mnie niechętnie, a potem zajęła się opierniczaniemkierowcy za głupkowate żarty.Ponownie wpadła w stan rozsierdzenia, bo taksówkarz zaraził sięmoim śmiechem i parskając co chwila, rozwijał swoje przypuszczenia � propos charakteruDoroci.Przepychali się więc nadal słowami i argumentami, przy czym on był niezmiennie wesołyi spokojny, a ona wściekła i rozedrgana.Po kilku minutach tej werbalnej bójki miałam wrażenie, że biorę udział w jakimśeksperymencie Faradaya.Niemal widziałam latające we wnętrzu taksówki iskry i czułamdziałanie przeciwstawnych, a jednak przyciągających się sił magnetycznych.Pod wpływem tejnaelektryzowanej atmosfery w moim zmęczonym mózgu zaczęła rodzić się jakaś myśl.Nieumiałam jeszcze ubrać jej w słowa i nawet nie do końca wiedziałam, czego dotyczy, ale miałampewność, że warto jej dać szansę i się nią zainteresować w przyszłości.Tymczasemprzysłuchiwałam się z rozbawieniem damsko-męskiemu dialogowi, który można byz powodzeniem wyemitować na antenie alusiowego radia.Ze słownych przepychanek pierwszyzrezygnował on. Jestem tylko tępym facetem, więc może jeszcze raz poproszę o wyjaśnienie przyczynyporównywania mnie z Hiobem wrócił do tematu, który przez ten czas umknął mi zupełniez pamięci.Wcale nie był tępym facetem.Bałam się jednak głośno zaprzeczyć, bo Dorocia pewnieznowu sięgnęłaby pięścią w moją stronę. Wiem, że sprawię tym panu satysfakcję, ale co tam! Zadarła nonszalancko podbródek. Zrobiłam dzisiaj z siebie największą idiotkę& A ja? Ja też! Nie odbieraj mi udziału w tej hańbie upomniałam się natychmiast. Miło z twojej strony uśmiechnęła się niemrawo. Ale co ja mam z tym wspólnego? dociekał taksówkarz. Skąd ten Hiob? Bo pojawia się pan zawsze wtedy, kiedy są problemy z Trąba& z tym facetem, którynam zajechał drogę, jak jechałyśmy z Goleniowa. Jechaliśmy! uściślił swoją gramatyczną męskość. Jechałyśmy upierała się Dorocia. My jechałyśmy, a pan nas wiózł.Jeszcze wiem, comówię! Czyli to niby przed nim zrobiły panie dzisiaj z siebie idiotki? No potwierdziła krótko, zwieszając smętnie głowę.Zupełnie nie przypominałaniedawnej bojowej orędowniczki równouprawnienia i pyskatej zołzy.Wyglądała jak balonik,z którego uszło powietrze.Ja, szczerze mówiąc, też się natychmiast przygnębiłam. To niemożliwe! zaśmiał się taksówkarz. Przyjmując najgorszą wersję, w którą niewierzę, ale& Przyjmując najgorszą wersję, to co najwyżej pogadały z nim panie jak równyz równym.Nie można przecież zrobić z siebie idiotki przed idiotą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum