|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W pózniejszych czasach używano również kolczug.Należy podkreślić, iż Litwini walczyli z Tatarami przez ponad sto lat, spotykając się z ichtaktyką i uzbrojeniem.Z pewnością specyficzny dla Tatarów sposób prowadzenia wojen byłtakże znany Witoldowi i Jagielle.W jakim stopniu wiedza ta okazała się przydatna? Także nato pytanie nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć odwołując się bezpośrednio do zródeł.Z ana-lizy przebiegu kampanii 1409-1411 możemy wynieść jednak pewne spostrzeżenia.Budowa zbroi lamelkowej: od wewnątrz, na zewnątrz oraz sposób wiązania44S.Kałużyński, op.cit., Warszawa 1983, s.269- 270. 33Stanisław ze Skarbimierza,czyli zaprawa polskiej dyplomacjiJuż w roku 1409 relacje zakonnych szpiegówdonosiły wielkiemu mistrzowi Ulrykowi vonJungingen o obecności w wojsku litewskim księ-cia Witolda znacznych oddziałów tatarskich.Za-powiedz posiłkowania oddziałami tatarskimiwielkiemu mistrzowi zapowiedział w liście z 19kwietnia 1409 roku zresztą sam Witold Aleksan-der.Cel był jasny wywołanie strachu wśród bra-ci zakonnych.Na początku 1410 roku Malborkbył także informowany o planach wykorzystaniatatarskich oddziałów po zakończeniu rozejmu.Jak wiemy, krzyżacy wykorzystali obecność wojsktatarskich pod Grunwaldem, prowadząc antypol-Stanisław ze Skarbimierza swoje rozważaniaską agitację m.in.na soborze w Konstancji.Od-czerpał z popularnej także w póżnym średniowie-dzielnych badań wymaga propagandowe wyko-czu filozofii św.Augustyna (na zdjęciu)rzystanie koalicji z niewiernymi do rekruta-cji gości z Zachodu.Ilu spośród prawie czterech tysięcy (wyliczenia S.Ekdahla) takich gościprzywiodła na pola Grunwaldu misja obrony świętego chrześcijaństwa, w tym przeciwstawieniesię Saracenom? Pamiętajmy, iż w 1396 roku chrześcijański świat przeprowadził krucjatę przeciw-ko rosnącym w sile Turkom.Europejskie rycerstwo, dowodzone przez Zygmunta Luksembur-czyka, poniosło wówczas dotkliwą porażkę w bitwie pod Nikopolis.Realizowana przezMalbork propaganda wskazuje jednak, iż nawet gdyby wojowników Dżelal ed-Dina pod Grun-waldem nie było, Zakon wciąż rozpowszechniałby zarzuty o współpracę z poganami, mając namyśli Litwinów, %7łmudzinów, Rusinów czy Wołochów45.Nim przejdziemy do propagandy Malborka, powinniśmy postawić pytanie, jak walkę ra-mię w ramię z niewiernymi przeciwko chrześcijanom przyjęło polskie rycerstwo? Z pewnościąbył to poważny problem sumienia.Zdawał sobie z tego sprawę polski król.Koncepcję, którausprawiedliwiła współpracę z poganami przeciwko chrześcijańskim nieprzyjaciołom opraco-wał Stanisława ze Skarbimierza.W dziele De bellis iustis, obok wykładni czym jest wojna spra-wiedliwa, rozważań na temat dozwolonych metod walki czy dyscypliny wojskowej, wybitnyprawnik i rektor Akademii Krakowskiej dowodził dopuszczalności zawierania przymierzy zpaństwami pogańskimi.W jakim stopniu Stanisław ze Skarbimierza przygotowując tezy kazania O wojnach spra-wiedliwych próbował usprawiedliwić udzielone stronie polsko -litewskiej wsparcie wojsk tatar-skich? Czy argumenty zawarte w De bellis iustis odnosić się miały bardziej do zarzutów o po-gaństwie Litwinów, niż udziale w bitwie Tatarów czy prawosławnych Rusinów? Możemyprzypuszczać, iż ogłaszając je w połowie 1410 roku, bliski współpracownik króla posiadał wie-dzę o posiłkowaniu wojsk polsko-litewskich oddziałem Dżelal ed-Dina.Faktem jest, iż kaza-45M.Ju%0ńas, op.cit., Kraków 2010, s.145-146. nie Stanisława ze Skarbimierza zostało pózniej wykorzystane w polsko-krzyżackim sporze dy-34plomatycznym, w którym jednym z głównych oskarżeń Malborka było posiłkowanie się po-ganami przez polskiego króla.Jakie były to argumenty? Po pierwsze polski uczony dowodził,iż nie tylko przeciw poganom, ale także przeciw chrześcijanom może ktoś wszcząć wojnę sprawie-dliwą.Albowiem jak wolno uzyskać pokój przez walkę przeciw barbarzyńcom, tak (i) prze-ciw chrześcijanom .Na zarzut, iż nie przystoi monarsze katolickiemu mieć związek (przymierze)z niewiernymi przywoływał starotestamentowy przykład Judy Machabeusza i jego przymierzaz Rzymianami [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Archiwum
|